Première Paff: roze boa's en spannende tennisoutfits

Vorig jaar had ik nog een echte fotograaf mee, nu heb ik weer gewoon met mijn pocketcameraatje foto's gemaakt. Het is al snel business as usual, zo'n eigen filmfestival.

Op de rode loper staat hoofdredacteur Ronald Ockhuysen. Dat is geen persoonlijke ontvangst, ik ben gewoon wat vroeg.

Hij heeft zich zojuist al laten fotograferen, mét Björn Borghaarband, en nee, voor Schuim is hij dat niet nogmaals van plan.

Snel ga ik naar de fotobooth, voor eigen gebruik, voordat het echt druk wordt. Er liggen haarbanden, hoedjes, een roze boa. Dit kon wel eens de hit van de avond worden.

Drie keer flits, vrolijk met de reserve-plus 1. Ockhuysen: "Die foto's staan meteen op Facebook, hè. Ik hoop dat jullie niet hebben zitten zoenen."

Het Parool Film Fest (Paff) opent met Borg/McEnroe, de film over de befaamde Wimbledonfinale van 1980. De hoofdrolspelers zijn er natuurlijk niet.

Er is nog een manmoedige poging gedaan Shia LaBeouf of Sverrir Gudnason hierheen te lokken - kansloos. En Borg zelf wilde alleen komen als er stevige donatie aan zijn stichting werd gedaan.

"Het moet wel leuk blijven," zegt Ockhuysen. "Gewoon, vijf dagen films kijken en misschien kom je nog een regisseur tegen."

Aan een tafeltje staat een vrouw in een jurk die veel weg heeft van een tennisoutfit. Leuk, denk ik, die heeft echt haar best gedaan, even op de foto.

Maar ja, daarna: dat gladde ijs.

Straks draagt ze de laatste creatie van Chanel, dat zul je altijd zien, en spreek ik haar aan op haar gymtruitje. Al ziet ze er echt ontzettend Betty Stöve uit en ik waag de gok.

Goddank. Gina Willems heeft een winkel bij Antwerpen met de volledige Björn Borgcollectie en is daarom speciaal hier vanavond. "En Betty Stöve tennist bij ons in de club, vijf minuutjes van mijn huis."

Beter kun je niet wegkomen.

De zalen gaan open. Ockhuysen spreekt in zaal 1 en dat wordt meteen ook getoond in zaal 2 tot en 4, wat nog best high tech is allemaal. "We doen dit omdat we het leuk vinden en omdat we het leven wat leuker willen maken."

En regisseur Janus Metz Pedersen vertelt in een filmpje dat hij het jammer vindt dat hij er niet is, want Amsterdam is één van zijn favorite cities.

Dan de film zelf. Ik heb me prima vermaakt en dat is best knap met een film waarvan je de uitslag al weet. Al blijk ik aan de bar na afloop zowat de uitzondering te zijn. Mensen om me heen wisten van niks en vonden het een verdomd spannend potje tennis.

Ik word in rap tempo stokoud.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl