Ouderenkoor My Generation brengt hits van Beatles en Stones

Els Meulman (70) tikt met haar laklaarsje op de linoleumvloer als ze hees en bluesy Window of my eyes van Cuby and the Blizzards inzet. Ze knipt met haar vingers en wiegt zacht met haar heupen.

Laura Daggers (66), leren broek en hoge laarzen, neemt met dezelfde flair de microfoon ter hand. Het frivole zangduo krijgt muzikale begeleiding van een drumster, saxofonist en bassist, ook alle drie geen jonkies meer.

"We wilden altijd al in een band zingen!" verklaart Meulman enthousiast. Vroeger mocht ze weleens meedoen in het bandje van haar broers, maar alleen als ze het bij het slaan op de tamboerijn hield.

"Nu grijp ik alsnog mijn kans!"

"We vinden het geweldig, maar eigenlijk zitten we dus gewoon in de dagbesteding!" schatert Daggers. "Wat zou het? Als we er maar plezier in hebben!"

Scheurende gitaren
Hoewel de term 'dagbesteding' eerder doet denken aan ouderen die wat meer hulp behoeven dan rockende babyboomers met leren jassen en kokette laarsjes, is de band van Daggers en Meulman inderdaad onderdeel van Amstelring Dagbesteding.

In samenwerking met poppodium Duycker en kunst- en cultuurcentrum Pier K in Hoofddorp heeft Amstelring een speciaal programma voor ouderen samengesteld, waar behalve het seniorenrockkoor My Generation ook de maandelijkse inloopmiddag met het Nostalgisch Cultuurcafé daar deel van uitmaakt.

"Singin' la-la-la-la-la-la-la-la!" Rauw schalt The Passenger van Iggy Pop and the Stooges uit de luidsprekers van het Duyckercafé in Hoofddorp.

Warm sfeerlicht. Speciaalbieren van de tap, rijen whiskeys langs de wand, een jonge barkeeper in het zwart.

Bij de ingang van het café staan twee rollators geparkeerd. Een dertigtal oudere vrouwen schaart zich her en der rond de tafeltjes. De barman doet geen moeite het ­volume lager te draaien.

Dwars door de scheurende gitaren heen nippen ze van hun thee en bespreken ze de week met elkaar. Ze zijn in afwachting van de pubquiz die Amstelring Dagbesteding deze middag organiseert.

Misha de Jong en Mara van Limbeek, programmacoördinatoren bij Amstelring Dagbesteding, Onno Blom van poppodium Duycker en Roos de Vries van Pier K vormen het bevlogen brein achter deze nieuwe ideeën om senioren te vermaken.

"Waarom moeten ouderen toch altijd maar koersballen, bingo spelen of klaverjassen? Wat zou ik zélf graag willen als ik oud ben?" vroeg De Jong zich af.

Een bierproeverij leek hem wel wat. Of gitaarspelen in een rockband. Plaatjes draaien met gelijkgestemden. Zijn gedachten daarover bleken vooral aan te slaan bij late zestigers en vroege zeventigers. Zij groeiden op rond de wieg van de popmuziek en zagen The Beatles en The Rolling Stones geschiedenis schrijven.

"Muziek vormt een belangrijk onderdeel van hun herinneringen, hun jeugd."
De dagbesteding heeft een preventief oogpunt. "We geven ouderen de gelegenheid tijdig een sociaal netwerk op te bouwen," zegt de Jong. "Zo voorkom je dat ze over tien jaar, als ze tachtigers zijn, vereenzamen. Want eenzaamheid is onder ouderen nog altijd een groot probleem."

Drummende oma
Twee jaar geleden begon Amstelring Dagbesteding in Hoofddorp met het Nostalgisch Cultuurcafé, waar senioren elkaar konden ontmoeten om naar bandjes te luisteren en samen wat te drinken.

"Al snel bleek dat ze graag wilden zingen. En dan geen oud-Hollandse liedjes, maar rock of pop," vertelt Van Limbeek. Zo ontstond het seniorenrockkoor My Generation, dat bij poppodium Duycker repeteert.

Onder leiding van dirigent Boris Kothuis brengt het koor onder meer liedjes van The Rolling Stones, The Beatles, Bruce Springsteen en The Who ten gehore.

My Generation is geïnspireerd op de Engelse band The Zimmers, die uitsluitend uit senioren bestaat. De leadzanger van The Zimmers is 90 en het oudste bandlid 100 jaar.

"Zij willen laten zien dat je ook op een andere manier naar ouderen kunt kijken. Precies wat wij voor ogen hebben. Inmiddels hebben we ook al twee seniorenbands samengesteld. Een derde is in de maak. En we barsten nog van de andere plannen."

"Het lijkt me niet ondenkbaar dat ouderen bijvoorbeeld gratis toegang krijgen bij een heavymetalconcert van poppodium Duyker," oppert De Jong overmoedig.
Op een barkruk in het Duyckercafé zit Henk van Alphen (72) - hippe sneakers, vlot colbertje - met zijn smartphone te spelen. Hij gaat straks repeteren met My Generation.

"Ik liep al langer met het idee rond om weer te gaan zingen. Het bevalt goed. Bovendien wilde ik graag wat nieuwe mensen ontmoeten."

Ook Betty Swart (68) en Tjaard ten Hove (68) van rockband Betty's Dream zijn aangeschoven. De naam van hun band verwijst naar de langgekoesterde droom die Swart in augustus tot werkelijkheid bracht: drummen in een band. "Vier jaar geleden kreeg ik mijn eerste drumles; heerlijk om me daarin te kunnen uitleven."

Swart wilde graag in een band spelen en zette een oproepje op Facebook. Dat leverde aanvankelijk weinig op.

"Ik ben een vrouw en ook nog eens over de zestig. Dat maakt het helaas lastig."

Toch ontving ze reacties van poppodium Duycker, Pier K en de programmacoördinatoren van Amstelring Dagbesteding, die hun hulp én een ruimte om te oefenen aanboden. Dankzij een oproep in de krant vond Swart vervolgens in korte tijd een bassist, een saxofonist, een toetsenist en een gitarist.

Ten Hove speelde zijn hele leven gitaar in (hard)rockbands, maar besloot daar na zijn zestigste mee op te houden.

"Ik had zelfs al spullen verkocht. Tot ik de oproep van Betty zag. We zijn nog lang geen volleerde band, maar het is vooral leuk om samen te doen."

Swart is inmiddels zo fanatiek dat ze soms vier uur achter elkaar drumt, tot rugpijn aan toe.

"Ik wil het graag goed onder de knie krijgen en hoop dat we op den duur een keer kunnen optreden. Mijn kleinzoon vindt het in elk geval stoer: een oma die drumt!"

Terug in de tijd
Swart zette een trend, want ook Rita Meuwese (62), even­eens een oudere drumster, heeft sinds kort haar eigen rockband. Els Meulman en Laura Daggers zijn daar de leadzangers. Ze maken daarnaast deel uit van My Generation. Een koor dat precies bij hen past, want van zoetsappige liedjes of kerstklassiekers moeten Meulman en Daggers niets hebben.

"Geef mij maar lekker stevige muziek. Pittig, met een groove," zegt Meulman.

Elke repetitie voelt voor de koorleden als een stapje terug in de tijd. De herinneringen liggen besloten in hun felle oogopslag en de uitbundige bewegingen op nummers als Fire of Satisfaction.

Henk van Alphen en Koos de Vries (66), de enige twee mannen, zingen met de handen in hun achterzakken uit volle borst mee. Vrijwel niemand hoeft de tekst erop na te slaan. Het is de muziek waar ze vroeger op dansten, de tijd van feestjes met druipkaarsen en visnetten aan de muur, van verliefd worden en dromen over later.

Als Daggers Unchained Melody van The Righteous Brothers hoort, ziet ze zichzelf weer op een handdoekje liggen naast haar vriendin.

"Met grote Amerikaanse zonnebrillen op. Dertien jaar waren we en wat voelden we ons stoer."

Willy van Luttikhuizen (72) knikt. "Door alle herinningen die bovenkomen, is het alsof je die tijd opnieuw meemaakt. Eigenlijk voel je je in je hart nog steeds zo. Dat herkennen we van elkaar en dat schept een band. We zijn met het koor één grote familie geworden."