Oude tijden herleven: helemaal Sissi dit

Hans van der Beek doet elke dag verslag van feesten, presentaties en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: Het Amsterdamsch Galabal.

Bij de garderobe wisselen vrouwen in baljurk nog snel van schoen. Een man trekt witte handschoenen aan. Ik ben bij de eerste editie van het Amsterdamsch Galabal. Hier hebben mensen hun best gedaan.

In Arti et Amicitiae herleven de oude tijden van het Weense bal. Er zijn nog best veel jongeren.

Onderaan de statige trap maakt een fotograaf staatsieportretten. Zijn assistent drapeert jurken elegant over de tredes. Ik kijk van bovenaf geamuseerd toe.

“Kun je even opzij gaan?” roept de fotograaf die duidelijk met een brede lens werkt. “Anders sta je voor paal.”

Ik ben zonde van de fraaie jurk – alle begrip.

Sociëteit Arti leent zich natuurlijk uitstekend voor deze sferen. Op de oeroude houten vloer is het prima stijldansen, stel ik me zo voor. Het 22-koppig Nederlands Dansorkest heeft zich opgesteld onder een imposante kroonluchter en voor twee beelden van schaars geklede vrouwen, ook uit vervlogen tijden.

Er zijn trouwens echt veel jongeren. Ze zijn zelfs in de meerderheid.

Vanavond staat Underworld in de Ziggo Dome. Daar kun je ook dansen in verhoogde sferen.

De openingsdans is door studentenstijldansvereniging AmsterDance. In koppels komen ze de zaal binnen, keurig achter elkaar. Violen en trompetten. Ze lopen sierlijk een rondje, handjes vast op eerbare hoogte, een buiging op het laatst.

Helemaal Sissi dit.

Waar haalt organisator Marco van der Noorda al die jongelui ­vandaan?

Nou, hij las vorig jaar nota bene in Het Parool – mooi werk, collega’s – over een danswedstrijd van de studenten. “Ik dacht, laten we hen erbij betrekken, dan krijg je leuke jonge mensen mee. Dus ik vroeg of ze de openingsdans wilden doen. Die handschoen hebben ze opgepakt. Het moet geen grijze bende worden.”

Dat is het zeker niet, mijn complimenten.

Van der Noorda raakte geïnspireerd tijdens bezoeken aan vrienden in Wenen. Terug in Amsterdam ging hij meteen op dansles en besloot zelf een bal te organiseren.

“En je ziet, stijldansen leeft.”

Daar had ik eerlijk gezegd nog weinig van gemerkt.

“Dan moet je wel op plekken komen waar gedanst wordt.”

Puntje voor Van der Noorda.

Ik laat de stijldansvloer aan de liefhebbers, dat lijkt mij voor iedereen het beste, ik heb nooit één les gehad. In mijn tijd was stijldansen onder jongelui nog minder cool dan korfbal.

Ik ga aan de bar zitten, op veilige maar vrolijke afstand. Een meisje ziet me in mijn blocnote schrijven: “Is het niet beter voor het verhaal dat u zelf ook een dansje doet?”

Word ik nu daadwerkelijk ten dans gevraagd, voor het eerst in mijn leven?

Talitha Tijsterman: “Voor een goed verhaal!”

Dat vind ik het nu ook al.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl.