'Ooit geheel­onthoudings­club, maar daar merk je nu niks meer van'

Laten we er niet omheen draaien: korfbal heeft een reputatieprobleem. Op de middelbare school openbaarde zich dat al.

Hockey en voetbal, daar kon je mee thuiskomen. Maar als je zei dat je op korfbal zat, kon je regelrecht naar het verdomhoekje van de kantine. Korfbal was voor provinciaalse, saaie types, waar je je niet mee wilde associëren.

Maar provinciaals en saai zou ik de ambiance in de sportzaal van Blauw-Wit vanavond niet willen noemen.

Aan de muren hangen spandoeken met afbeeldingen van de grachtengordel, Peter Beense staat op het podium en er kan haring worden gehapt met een pikketanissie om het weg te spoelen.

"Ah, daar ben je," zegt Hanna de Jong, die de pr doet voor de vereniging en me vanavond deelgenoot maakt van het echte Blauw-Wit­gevoel. "Het is heel simpel hier," vertelt ze als ze een biertje voor me haalt. "Ze mogen je of ze mogen je niet."

Als je slecht hebt gespeeld, hoor je dat hier meteen. Korfbal soft? Ze wijst naar een beeldscherm aan een van de muren, waar een wedstrijd op te zien is. "Moet je zien hoe hard het eraan toegaat! En die meiden joh, dat zijn echte babes hoor!"

We lopen een rondje door de sportzaal, die door het 'bouwteam' - de vaste groep klussers van de club - is omgetoverd tot een magnifieke partylocatie.

Later op de avond treden Dreetje Hazes en Glennis Grace ook nog op. "Hoe ze dat allemaal regelen weet ik niet hoor," zegt De Jong. "Hier gaat het van: ik doe wat voor jou, jij doet wat voor mij."

Tijd voor een voorstelrondje. Daar is Wim van der Laar sr., erevoorzitter van de club. "Dat korfbal een provinciaalse sport is, moet je voor eens en voor altijd uit je hoofd zetten," spreekt hij me toe.

"Wist je dat Amsterdam ooit het bolwerk was van het Nederlandse korfbal? Er waren zo'n 35 verenigingen!"

De Jong trekt me weer mee. De zaal is inmiddels afgeladen vol met jong en oud. "Blauw-Wit was ooit opgericht als een geheel­onthoudings­club, maar daar merk je tegenwoordig niks meer van," zegt ze lachend, wijzend naar de drommen mensen bij de bar.

Bij de tap staat ook voorzitter Hans Fontijn. "Korfbal is een echte familiesport," zegt hij. Hele generaties speelden bij Blauw-Wit, te zien aan de fotozuilen die voor de gelegenheid in de hal staan. En dan valt tóch het woord. "Het is hier eigenlijk net een dorp."

Dorps ja. Maar niet provinciaals.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl