Onrecht in de fascinerende wereld van de 'hippe' granaatappel

Martijn, trouwe kijker van Keuringsdienst van Waarde, had een vraag: hoe komen de pitjes van de granaatappel in de pakjes van de supermarkt terecht?

Er bleek een fascinerende wereld schuil te gaan achter de 'hippe' vrucht uit het Midden-Oosten. Ondersteund door een suspense-muziekje infiltreerden de makers in de granaatappelwereld. Woordvoerders van de supermarkt werden aan een kruisverhoor onderworpen, maar wisten er ook het fijne niet van.

Behalve meneer Janssen, die in een onopvallende loods kisten vol granaatappels had opgeslagen. Uit de kluiten gewassen exemplaren uit Peru voor de Russische markt - 'Daar houden ze van groot en dikker' - en kleinere voor de echte fijnproevers. De pakjes met pitjes? Die kwamen voornamelijk uit India en Israël.

De reporters wilden nu het onderste uit de pit halen. In een Israëlische fabriek toonde een wetenschapper een apparaat dat de vrucht snel ontleedde. Hoe hij op dat idee was gekomen? 'Dat is het joodse brein,' verklaarde hij.

In India gebeurde alles nog met de hand, door fabrieksarbeiders die er uitzagen als operatieassistenten, met monddoekjes en haarkapjes. De verslaggever moest wel vier keer zijn handen ontsmetten voordat hij tot het heilige der heiligen van de pelsters werd toegelaten. Er waren erbij die vijftig kilo per dag pelden. 'Eentje per minuut.' Voor welk salaris? wilde de reporter weten. 'Vijf euro per dag.'

Een granaatappel zal voor Lips nooit meer hetzelfde smaken.


Han Lips is tv-recensent van Het Parool. Wilt u reageren op dit artikel? Dat kan! Scroll (een beetje) naar beneden of stuur een mail.