Nieuw op Netflix: stand-upper Marc Maron waagt zich aan het einde der tijden

Maron ziet daar veel aanwijzingen voor. De bosbranden in Californië zijn inmiddels een jaarlijks terug­kerend fenomeen. Door nieuwe technologie is ons vermogen om niets te doen verdampt. Disney heeft zo’n groot marktaandeel dat Maron veertig kilometer moet rijden om een arthousefilm te kunnen zien.

Dat eindtijdthema is natuurlijk een kapstok om lekker los te gaan op alles wat er volgens hem niet deugt. Toch heeft de special soms iets spook­achtig actueels. “We hebben iets vreselijks nodig om weer samen te komen,” denkt Maron.

Dat mag allemaal donker klinken, voor wie maar een beetje fatalistisch bloed door de aderen heeft stromen, is End Times Fun dikke pret. Maron past zijn sarcastisch-sombere toekomstbeeld ook toe op zichzelf, wat onder andere terugkomt in de bekentenis dat hij 85 procent woke is en de overige 15 procent graag verborgen houdt. Hij is doodsbang om zijn reputatie en werk te verliezen, zelfs als hij alleen maar iets onbehoorlijks fantaséért. Die tegenstelling tussen hoe we ons gedragen en wat zich van binnen afspeelt is een belangrijk stokpaardje van de comedian.

In de tweede helft verliest Maron zich wat in langdradig geklets over hoe oude technologie beter was voor ons brein dan moderne evenknieën. Cassettebandjes en antwoord­apparaten hadden natuurlijk hun charmes, maar zijn enthou­siasme ervoor heeft meer te maken met weemoed dan met praktische voordelen.

Hij herpakt zich echter sterk. Voor cabaretliefhebbers kan het jammer zijn dat Amerikaanse stand-uppers zelden moeite doen om de aangestipte onderwerpen tot het einde door te voeren. Maron doet dat hier wel. In het fantastische slotstuk van End Times Fun ontmoet vicepresident Mike Pence eindelijk zijn maker. En een heleboel piemels.