Mirjam Oldenhave: 'Mees Kees een Gouden Kalf, straks wordt hij nog president'

Hengelo

"Ik ben er geboren, maar het voelt of ik de dag erna al ben verhuisd. We verhuisden heel vaak, Utrecht, Zeist, terug, heen. Mijn vader was financieel adviseur bij het openbaar vervoer, we woonden op de plekken waar ­financiële brand was. Hij zei altijd bescheiden dat hij penningmeester was, tot mijn vijftiende heb ik dat ook geloofd en gezegd."

"Toen ik op kamers ging in Nijmegen, hoefde ik eindelijk niet meer te verhuizen. Het is niet dat ik er dramatische herinneringen aan heb, maar ik moest altijd een beste vriendinnetje achterlaten. Een echtscheiding waar ik steeds verschrikkelijk verdrietig van was."

Juf

"Ik ben dramajuf geweest, toneeljuf. En ­muziekjuf. Ik wilde altijd juf worden, mijn moeder was dat ook. En nu ben ik het voor volwassen kinderboekenschrijvers in wording. Ik vind het altijd leuk om voor een groep te staan en iets te doceren."

Accordeon

"Hoe zal ik het eens zeggen? Ik speel met één hand en dan ook nog heel matig. Ik zit altijd met die hand naar het publiek toegedraaid. Maar als er een accordeonist in de zaal zit, weet die hoe ik smokkel en foezel. Het is een instrument waarmee je snel een sfeer hebt, het maakt veel poeha. Ik kan er leuk mee optreden, maar ben geen accordeonist."

undefined

Schrijfcursus

"Ik was naar Amsterdam gekomen voor mijn huidige man. Ik moest hier mensen leren kennen, ik was zo alleen in de stad. Het was moeilijk om erin te komen met al die stoere wijven hier. Ik had me opgegeven voor een eetclub, maar dat bleek een verkapt datinggebeuren. Men was erg teleurgesteld dat ik al een man had."

"Toen ben ik advertenties in de krant langsgegaan voor cursussen. Pingpong? Zou ik leuk vinden. Wacht, schrijven voor kinderen? Dát ga ik doen! Toen heb ik me ingeschreven voor een schrijfcursus bij Scriptplus. Béng, de vonk sloeg erin bij de eerste zin die ik opschreef. Achteraf heel tuttig, iets over een eekhoorntje. Eenzaamheid is misschien een te triest woord, maar doordat ik contact zocht, ben ik gaan schrijven."

Mees Kees

"Hij heeft me veel gebracht. Ik denk dat in de Mees Kees-boeken alles bij elkaar wordt gebracht wat ik kan; met kinderen communiceren, grapjes, mooie taal. Alle aspecten van het schrijven komen samen, daar kom ik niet meer overheen. En het is natuurlijk een stelletje malloten bij elkaar, de lezer net zo goed. Wij zijn helemaal geen verstandige mensen, we hebben allemaal geen idee."

undefined

Uitgeverij

"Wat er nu allemaal gebeurt met de leegloop van kinderboekenschrijvers bij Querido, dat gaat langs me heen. Maar mijn kinderboekenuitgever, Martine Schaap, krijgt nu als interim-uitgever de schrijvers die zijn overgebleven bij Querido Kind. Zij zat bij mijn eerste uitgeverij, Unieboek, en toen zij naar Ploegsma ging, ben ik achter haar aangegaan."

"Ze heeft twee petten: ze kan keihard zijn en daarna ga je samen naar de kroeg. Daardoor is Mees Kees zo ver gekomen. Ze heeft hart voor kinderboeken, maar is ook goed in commerciële zin. Als ik zeg dat ik een boek wil schrijven over een kuifkanarie, dan zegt zij: niet doen, wie zit daarop te wachten? En dan heeft ze gelijk."

undefined

Gouden Kalf

"Het succes van de Mees Kees-films is verbluffend om mee te maken. Het sloeg enorm aan. En vorige week dat Gouden Kalf, leuk hè? De publieksprijs, dat hoort ook bij Mees Kees. Ik wil niet te pathetisch doen, zo van 'wat een ­geschenk', maar het is allemaal wind in de rug. Die Mees Kees, zo kneuterig en dan een Gouden Kalf. Straks wordt hij nog president. Als Trump het kan, kan hij het ook."

"Als ik op scholen kom, vragen kinderen niet meer: 'Hoe oud is uw hond?' Ze vragen: 'Hoe oud is de hond van Mees Kees?' En toen ik het had over Billy B., een van mijn andere personages, zei een jongetje: 'O, is Billy B. ook door Mees Kees geschreven?' Heeft Mees Kees een rijbewijs, dat vragen ze ook vaak. Ik denk van niet. Ik denk dat hij heel vaak is gezakt voor het examen. Ook voor de theorie."

undefined

MOEX

"De Mirjam Oldenhave Express, mijn muziektheatergroep. Mijn grote schat. Ik deed drie à vier keer per week een schoolbezoek. Dat vond ik lang heel leuk, kinderen die je als Máxima ontvangen. Maar ik was wel steeds alleen."

"Een paar jaar geleden, met oud en nieuw, was mijn goede voornemen: minder alleen. Zo is onze Mees Kees Show ontstaan; we doen dat nu al tien jaar. Het gaat altijd goed. Of we nu 500 drukke kinderen hebben of een keurig klein klasje, zo geramd zit het."

"Toetsenist Irene Schepers is Dreus, het schoolhoofd, met een stem als een verfbrander: 'Wat zijn wij hier aan het doen?' Bassist Roos de Wijs is alle kinderen, illustrator Rick de Haas tekent en ik ben Mees Kees. Willem Voogd, die in de eerste drie films Mees Kees speelde, was een tijdje de echte Mees Kees. Ik hoorde tijdens de show een meisje zeggen: 'Wanneer komt ie nou?'"

undefined

Prinseneiland

"We woonden te klein in de Jordaan, toen zijn we naar het Prinseneiland verhuisd. Ik vind het er prachtig, maar mis wel de levendigheid van de Jordaan. Het is echt een eiland, zo'n andere, rustige buurt."

"Fantastisch wonen hoor, we zwommen er elke dag een rondje omheen, een half uurtje. We hebben een buurvrouwenapp: 'Wie gaat er mee?' 'Ik!' 'Ik!' 'Ik!' Maar nu kan dat helaas niet meer, er drijven dode beesten. Jammer, het was zo lekker."

undefined

Pleegkinderen

"Ik zou het zo weer zo doen. Ik wilde altijd pleegkinderen. Mijn moeder was pleegkind, wij hadden thuis ook pleegkinderen. Mijn man wilde geen kinderen, maar op een gegeven moment vond hij het goed. We hebben er vier."

"We hadden het geluk dat ze geen van allen een ernstige stoornis hadden, geen bindingsangst of hechtingsproblematiek. Ze kwamen vrijwillig bij ons, de ouders stonden erg achter de plaatsing. Ze hadden weliswaar grote problemen, maar ze hadden gewoon zin om het bij ons fijn te hebben. En dan heb je goud."

undefined

Kamperfoelielaan

"Daar speelt Alles goed en wel zich af. Mijn eerste boek voor 25 plus. Met een villa vol personages die allemaal anders zijn - met hoofdletters! - maar die dat van elkaar wel best vinden. Zolang er maar geen Dreus bij komt. En natuurlijk komt er wel een Dreus, er moest wel een dreiging in."

"De Dreus in dit boek is de dood. Ik begon met een meisje dat het thuis niet goed heeft. Daarom sluipt ze huizen binnen als de bewoners niet thuis zijn en dan eet ze uit de ijskast en speelt met het speelgoed van de wel­gestelde kinderen. Een kinderboek. Maar de problematiek van dat meisje werd te groot, waarom zou je kinderen daarmee opzadelen?"

"Ik vond het heel leuk dat huis met het zootje ongeregeld te verzinnen. En Julia, de hoofdpersoon die in de Kamperfoelielaan terechtkomt, is geen Zuster Klivia die de boel wel even runt. Zij weet het ook allemaal niet."

undefined

Facilitatiehuwelijk

"Zo omschrijft de man van Julia hun huwelijk. Dat ze bij elkaar blijven, omdat ze het altijd aangenaam vinden bij elkaar te zijn. Maar hij zegt het om te camoufleren dat het gemakzucht is. Hij houdt haar klein en dood en lam en stil en zegt: dat wil jij toch, schatje?"

"Je hoeft niet de deur uit om geld te verdienen, je hebt het toch goed? Dat is het vuile. Het is anders dan een aangenaam huwelijk waarin je elkaar doet bloeien. Ik ben 34 jaar bij Job. De kinderen zijn uit huis, hij is met pensioen."

"Ik vind deze volgende fase - alles een tandje minder - erg leuk. Ik heb het met Job heel prettig. Maar een gelukkig huwelijk in een interview is zo duf, gooi dat er maar uit. Al die gezapigheid, denk ik als ik zoiets lees, wat moet ik ermee? Ga lekker naar Terschelling met z'n tweetjes."

undefined

Kinderboekenweek

"Ik was maandag bij de aftrap op het Leidseplein. Die keurige Stadsschouwburg een groot griezelhol. Ik was weer verrukt over hoe groot de kinderboekenwereld is. De aandacht, de interesse, de zorg. Heel hoopgevend."

undefined

Jeanine Hennis

"Ik zag haar groot op de voorpagina. Ik ben altijd huiverig om te zeggen: ik vind, ik vind. Mag ik iets anders zeggen? Ik heb hier een minibeeldje van een vluchteling, van de actie #MovingPeople. Die beeldjes duiken op door de hele stad. Wie ze ziet, maakt een foto en deelt de verhalen van die vluchtelingen op de sociale media."

"Ik kreeg er een bij mijn boekpresentatie en ik denk telkens: ik moet nog iets met die vluchteling. Maar om 'm nou tussen de kaarsjes op de vensterbank te zetten, het is geen gezellig hebbedingetje. Ik heb gedacht: zal ik 'm stiekem weggooien? Wat moet ik ermee? Al die vuile gedachten over vluchtelingen gingen dus nu door míjn hoofd, heel confronterend. Wat dat betreft: actie geslaagd. Weggooien is toch grof? Dus nu wil ik jou met hem opzadelen. Alsjeblieft, dank je wel."

undefined

Burgemeester Van der Laan

"Jezus! Ik was zo weg van hem. En ik was gelukkig niet de enige."

undefined

Ariane Schlüter

"Ik heb alle Van Warmerdamfilms gezien, ik zou bijna zeggen: natuurlijk. In haar spel heeft ze een wat chagrijnige, ijzige uitstraling, dat vind ik leuk. Dat gaat lekker in tegen het heersende 'wat zijn we allemaal toch leuk, lief, tof en gelukkig'. Ga toch weg man!"

Alles Goed En Wel, Mirjam Oldenhave. Uitgeverij Ambo/Anthos, 17,99 euro.