Macaroni met Honigmix: dat gun je niemand

In de opslagloods staat een lange, gedekte tafel. Tussen pallets met dozen en kratten, en metershoge stellages vol met nog meer pallets met dozen en kratten.

Dit is het Samen Aan Tafeldiner. Locatie: het uitgiftepunt van de Amsterdamse Voedselbank.

Leuk dat dineren tussen de pallets, zeg ik tegen mijn buurvrouw aan tafel.

"Dit is onze wereld," zegt ze. Caroline van der Graaf is van Voedselbank Nederland. "Veel mensen kennen dit niet. De wereld van de verborgen armoede."

Het is trouwens best frisjes in de loods. Gelukkig zitten we dicht bij een terrasverwarmer.

Op tafel staan glazen in allemaal verschillende vormen en maten - om te accentueren dat de Voedselbank afhankelijk is van krijgertjes, gok ik - en plastic bekers.

Ik heb uitzicht op pallets met kroepoek, bugles, AH Slasaus en met de mayo kunnen ze ook vooruit, aan die acht pallets vol te zien. René Froger, uithangbord van de Voedselbank, krijgt het woord.

Laatst was bij hem thuis de krant er 's ochtends niet. En toen was het hondenvoer ook al op. Zo'n dag wordt het, dacht Froger.

"En toen werd ik wakker."

Het is een metafoor. Wat voor de een nachtmerrie is, gewoon het missen van al die normale dagelijkse dingen, maakt de klant van de Voedselbank elke dag mee.

"Ik vertel dit nog en dan kunnen we door met de leuke dingen in het leven."

En Froger vertelt dat er in Nederland wekelijks 80.000 mensen gebruik maken van de voedselbanken. Veertig procent van hen is jonger dan achttien jaar.

"Dan breekt je hart."

Hij voelt dit sentiment zo sterk sinds hij en zijn vrouw Natasja het programma Effe Geen Cent Te Makken maakten, in 2008 alweer. De Frogers moesten toen een maand rondkomen van de bijstand.

"Dat heeft ons nooit meer losgelaten."

We eten tomaten-pompoensoep en zingen Tulpen uit Amsterdam.

Het woord is aan Peter Boterman van Honig, want Honig is 150 jaar en om dat te vieren geeft Honig ruim een miljoen Honigmaaltijden aan de Voedselbank. "De Honigs zijn sociale entrepreneurs."

Op tafel komen schalen macaroni met Honigmix en een beetje aubergine. De Parmezaanse kaas komt niet op tafel. Een mevrouw loopt rond met een bakje en strooit één lepel over je bord, terwijl ze voortdurend vraagt: "Genoeg? Genoeg? Genoeg?"

Het staat symbool voor het luxeproduct dat Parmezaanse kaas is. Ook krijgen we één augurk.

Ik neem nog een beetje, maar de mevrouw met kaas is weg, dus eet ik macaroni zoals een klant van de Voedselbank dat doet. Zonder Parmezaan, met Honigmix. Dat gun je niemand.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl