Love Is Thicker Than Water

Families als struikelblokken in liefdesverhoudingen zorgen sinds mensenheugenis voor aangrijpend drama. Zie Shakespeares Romeo en Julia. Love Is Thicker Than Water is een moderne variant. De film begint met spetterende verliefdheid tussen de twintigers Vida (innemende Lydia Wilson) en Arthur (Johnny Flynn). ­

Ze vallen in Londen als een blok voor ­elkaar en vrolijke animatie-inter­mezzo's onderstrepen hun verliefdheid. Die komt onder druk te staan door hun verschil in afkomst.

Opstapelende irritaties
Vida, die cellist wil worden, is ­opgegroeid in een sophisticated Joods milieu in Londen; haar vader is arts, haar moeder advocaat. Arthur komt uit een arbeidersgezin in Wales. Zijn vader is een afgekeurde fabrieksarbeider, zijn moeder moet als huisvrouw elke cent omdraaien.

Het cliché dat liefde alles overwint, blijkt niet zo simpel te liggen. De irritaties stapelen zich op ("Ik denk dat jij issues hebt"), waarna de bom barst als Arthur een antisemitische opmerking van een kroegvriend zonder tegenspraak laat.

Zo praat iedereen bij ons, zegt hij ­naïef, zonder zich van enig kwaad ­bewust te zijn. Als de ­families zich ook nog in hun relatie mengen, helpt dat bepaald niet mee aan het redden van hun liefde.

Love Is Thicker Than Water begint veelbelovend als geloofwaardige ­fictie over de invloed van klassen­verschillen op een liefdesrelatie, maar halverwege schiet de film zichzelf met een overdaad aan melodrama in de voet.

In het scenario van Ate de Jong, die sinds de flop van Het bombardement in Engeland werkt, sterven onverwacht ­Vida's moeder en Arthurs vader.

Familiemelodrama
Ze doen dat ook nog eens op dezelfde dag, waarna de film over rouwverwerking gaat en er een paar familiegeheimen naar boven komen.

Plotseling zitten we in een familiemelodrama en niet meer in een romkom over twee twintigers. Het lijkt alsof De Jong en co-regisseur Emily Harris, niet wisten wat ze wilden maken, want het gehannes met een lijkkist lijkt dan weer uit een klucht te komen.

Love Is Thicker Than Water heeft innemende momenten, maar is vooral een zwabberfilm op zoek naar zichzelf.