Lieuwe Westra ging niets liever dan helemaal naar de kloten

Lieuwe Westra had nogal een wilde jeugd. Hij nam in het weekend standaard xtc: ook een keer 25 pillen.

Toen ik dat las, moest ik dat toch zeker twee minuten verwerken. Van één zo'n ding is een volwassen man minstens drie, vier uur onder de pannen.

Vijf-en-twintig.

Terwijl: als ik hem zie staan daar, tijdens de presentatie van zijn biografie, met dat tengere postuur, zou ik zeggen: jongen, begin eens met een halfje.

Zijn ploeggenoten noemden hem Het Beest, want Westra was wild in alles. Vijf, zes uur trainen, 35 kilometer per uur. Westra ging niets liever dan helemaal naar de kloten. Zijn ploeggenoten trainden liever niet met hem.

"Grenzen heeft hij niet," zegt Thomas Sijtsma, die zijn biografie schreef, niet voor niets Het Beest getiteld.

Tot zijn zestiende was Westra de beste wielrenner van Nederland, zonder dat hij er veel voor trainde. Toen ontdekte hij de drank en de pillen en werd hij volle bak gabber.

Van vrijdagavond tot maandagochtend deed hij geen oog dicht. Daarna ging hij meteen vol aan de slag als stratenmaker.

Later werd hij alsnog prof. Hij werd twee keer Nederlands kampioen tijdrijden en hielp als meesterknecht Nibali aan zijn Touroverwinning in 2014.

Toen kwam het beest in zijn hoofd.

Westra werd depressief. Dagenlang kwam hij zijn kleine studio in Monaco niet uit. Hij zag alleen de pizzabezorger en zelfs die durfde hij niet in de ogen te kijken. Zijn broer reisde in de zomer van 2016 twee keer naar Monaco, om te kijken of Westra nog wel leefde.

De tonnen die hij verdiende, is hij inmiddels door rechtszaken kwijtgeraakt.

Hulp wil hij niet, Westra is niet zo'n prater. Maar wel met Sijtsma, een streekgenoot uit noordoost-Friesland. Dan kon hij tenminste in het Fries zijn verhaal doen.

Sijtsma: "Iemand zei: 'Jij hebt iemand die niet wil praten, een stem gegeven.' Dat vond ik het mooiste compliment."

Mooie quotes ook van Westra, ­deze middag.

"Stratenmaker, feesten, en toen profwielrenner. Dat was al een boek. Toen kwamen er nog een paar hoofdstukken achteraan, maar ja."

"'s Nachts een beest, overdag een beest, zo hoort het. Op maandagmorgen was ik er altijd. Het heeft me als wielrenner ook geholpen. Vijf uur trainen, weer of geen weer."

"Tijdens het tijdrijden had ik in één oortje mijn ploegleider en in één oortje hardcore."

"Een tijdrit moet je in drieën delen. Snel starten, het middenstuk iets sneller en daarna gewoon sprinten."

"Voor tijdrijden moet je een hekel aan jezelf hebben."

"Als je iets doet, moet je het goed doen."

Dat kun je wel zeggen, ja.

Vijf-en-twintig pillen.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl