Leto vertelt over de Russische rockscene in de jaren tachtig

De muziekbiopic Leto (Zomer) dreigt overstemd te worden door gekrakeel buiten de film om. De even levendige als mijmerende film portretteert de rockscene van Leningrad in de jaren tachtig. Het draait vooral om de vroege carrières van de culthelden Viktor Tsoi en Mike Naumenko. Beiden overleden in de vroege jaren negentig, maar hun bands Zoo en Kino maakten de soundtrack van de pe­restrojka. De twee worden nog altijd gevierd in eigen land.

Hun verhaal wordt nu overschaduwd door het huisarrest van regisseur Kirill Serebrennikov. Hij wordt ervan beschuldigd overheidsgeld te hebben verduisterd, al is het proces volgens ingewijden politiek gemotiveerd. Door het huisarrest, dat vorige week werd afgezwakt tot een reisverbod, was de regisseur niet aanwezig op de laatste draaidagen van Leto en monteerde hij de film thuis.

Liefdesdriehoek
Leto is niet de strijdbare politieke film die je op basis van die voorgeschiedenis, en ook na Serebrennikovs vorige film The Student, zou verwachten. Tenminste, niet aan het oppervlak. De groep rockers botst wel nu en dan met censuur, maar expliciet politieke momenten zijn schaars.

Voor zover de vrolijk meanderende film al een lijn heeft, is dat vooral de liefdesdriehoek tussen Mike (Roma Zver), Viktor (Teo Yoo) en Mike's echtgenote Natasha (Irina Starshenbaum). Mike is de god in dit kleine universum, Viktor de nieuwkomer die hem weldra zal overschaduwen.

Het verhaal, dat deels werd gebaseerd op de memoires van Natasha, maakt daar echter geen opgeklopt conflict van. Integendeel: Mike gunt zijn jonge protegé Viktor zowel de roem als de liefde. Zo toont Leto hoeveel kracht ervan kan uitgaan als je een ander volledig vrij laat en elkaar dingen gunt. Dat kun je vandaag de dag best een subversieve boodschap noemen - en niet alleen in het strikte Rusland.