Schuim
Lekker de lijnen opschuiven bij Cut Throat
Mijn vriendin heeft een nieuwe hobby. Haar vriendje scheren, met een mesje, eerst met de haargroei mee en dan terug. Mijn bolletje voelt daarna aan als het kopje van mijn jongeheer. Ja sorry, wij thuis hebben daar lol van.
Ook mijn baard scheert ze met fanatieke precisie, deels tondeuse, deels met mes. In het begin tekende ze vooraf lijntjes op mijn wangen met oogpotlood, maar inmiddels durft ze het uit de losse pols. Op internet zoekt ze naar tutorials.
Waarom ik dit vertel: het is vanavond feest bij Cut Throat. Dat is niet wat vroeger gewoon een kapper heette, dat is een barber slash cocktailbar slash restaurant met streetfood, en nu openen ze ook nog een extra terras midden op het Beursplein.
Barber plus heet dat.
Afgelopen weekend was ik weer aan de beurt, maar we hebben overgeslagen. Ik hoop toch dat ik deze avond naast cocktails en Caraïbisch streetfood in zo'n stoel mag aanschuiven.
De laatste keer dat ik bij een echte kapper was is zo'n dertig jaar geleden. Daarna was het niet meer nodig, fysiek.
Ik stap Cut Throat binnen. Er zijn er meer die zich bewust niet hebben geschoren, zie ik.
Nog geen twee minuten later wordt me een plekje in een stoel aangeboden, meteen na het warm eten.
Wat een baan.
Mijn tafelgenoot Sharon van Lokhorst, kenner van het betere eten, bespreekt net de menukaart van een toprestaurant waar ze laatst was. ”Het was weer een concept. Ik weet het niet, altijd weer een concept. Dan is hier tenminste alles lekker simpel.”
Ik vertel dat ik straks een warme handdoek in mijn gezicht krijg, dus mij kan het niet heel veel schelen.
We knibbelen.
Het is 19.20 uur. Zo sta ik met een stift op het bord bij de barbers. Ik ga zitten en geef Deen carte blanche.
Deen: ”Goed, we gaan lekker de lijnen opschuiven.”
Sorry?
Deen: ”Meer emphasis op de kaaklijn. En dat de zijkanten mooi bij elkaar oplopen.”
Ik val achteruit in de stoel, blocnote in de hand.
Deen zegt dat ik wel moet waarschuwen als ik aantekeningen ga maken. De man met het mes wil niet uitschieten.
Alle begrip.
Kammetjes, tondeuse, lekker zoemen, borsteltje. Het trimmen van de bovenlip kietelt veel minder dan wanneer mijn vriendin dat doet, heel gek, maar misschien ook maar beter zo.
Opeens ruikt het naar eucalyptus en daar komt de warme handdoek. Alleen mijn mond en neus steken nog uit. Lekker, hoor.
Mijn vriendin vergeeft me dit slippertje, maar het moet natuurlijk geen gewoonte worden.