Langdurig werklozen geholpen: 'Mensen genoeg, nu het werk nog'

De gemeente Amsterdam heeft 10 miljoen euro uitgetrokken om maximaal vijfhonderd werkzoekenden, twee jaar in dienst te nemen, tegen minimumloon. De werkzoekenden worden aan werk geholpen via de Werkbrigade.

De kandidaten stromen binnen, blijkt uit een tussenrapportage. In april telde de Werkbrigade al 171 medewerkers en dat aantal groeit gestaag. Verwacht wordt dat het er eind dit jaar driehonderd zullen zijn.

Wethouder Arjan Vliegenthart (Werk, Inkomen en Participatie) hoopt uiteindelijk de vijfhonderd te halen. "Mensen genoeg, maar nu moeten we vooral naar het werk kijken," zegt hij.

Betaalde opdrachten
De investering van 10 miljoen euro is genoeg voor ongeveer tweehonderd mensen. Het is de bedoeling dat de Werkbrigade ook betaalde opdrachten binnenhaalt, bijvoorbeeld van gemeentelijke diensten, denk aan schoonmaak, onderhoud, maar ook van bedrijven. Vliegenthart is in gesprek met corporaties, die wellicht opdrachten hebben.

Het binnenhalen van opdrachten gaat lastig, want de werkbrigade is gebonden aan allerlei regels. Zo mag de brigade geen werk doen dat door regulier betaalde krachten gedaan kan worden. Dat zou ten koste gaan van andere banen en dat is nu net niet de bedoeling. "Het is een grote puzzel," aldus Vliegenthart.

De werkbrigade verricht werk dat anders blijft liggen, zegt coördinator Rafael Kal. Zo is in Zuidoost de laatste weken veel glasvezel gelegd. De werkbrigade ruimt het groen op, dat is blijven liggen en zaait de kale plekken weer in.

"In Venserpolder was een braakliggend terrein waar buurtbewoners over klaagden: waarom gebeurt er niets? Onze mensen hebben de boel opgehoogd, gras gezaaid en bankjes neergezet. Zo ziet het er beter uit," zegt Kal.

Vallen en opstaan
Hij is te spreken over het enthousiasme en de inzet van de langdurig werklozen die na lange tijd weer aan de slag gaan. Dat gaat soms met vallen en opstaan. "Voor sommigen is het, na al die tijd, een hele kunst om zich staande te houden in een ploeg. Als ze daarin slagen, zijn ze toch weer een stap verder," zegt Kal.

De medewerkers krijgen ook opleidingen aangeboden. "Sommigen komen hier binnen met alleen lagere school. Ik zie hier grote mannen met de tong uit de mond achter een computer zitten, hadden ze nog niet eerder gedaan. Ze gaan hier de deur uit met werkervaring, een kwalificatie en de nodige motivatie."

In 2018 gaan Werkbrigademedewerkers, onder de hoede van de gemeente, ook aan de slag als gastheer in de stad. Ze zullen toeristen de weg wijzen door de drukte. Daarnaast kijkt de gemeente of de werkbrigade kan meedraaien in de handhaving, waarvoor extra geld is uitgetrokken. En het CDA wil vijf ton uittrekken om de Werkbrigade in te zetten op buurtbussen. De partij zal hiervoor een amendement indienen.

Benito Linger (45)

Het ergste was het opstaan, 's ochtends, zegt Benito Linger, die sinds 2011 werkloos is. Het besef dat opnieuw een dag was aangebroken zonder werk, zonder duidelijke invulling.

Linger was in september een van de eersten die aan de slag ging bij de Werkbrigade.

"Voor die tijd werkte ik onder meer op de bloemenveiling, maar daar zijn de nodige banen verdwenen. Ook zat ik bij een slachterij."

"Ik heb een lbo-opleiding en dan is het moeilijk om weer aan werk te komen. Met de ervaring die ik nu opdoe, moet het makkelijker zijn iets te vinden. Ik ben heel erg optimistisch."

Alami Boukouia (47)

In Marokko was Alami Boukouia elektromonteur. Hij heeft dertien jaar ervaring. Dan moet het toch mogelijk zijn werk te vinden in Nederland, gezien het tekort aan vakmensen, dacht hij. Niet dus.

Werkgevers vinden hem te oud, de diploma's die hij in Marokko had gehaald, waren niet één op één inruilbaar voor Nederlandse. Hij werkte als manusje van alles in hotels en toen zijn contract niet werd verlengd, kwam hij terecht in het uitzendwerk. Uiteindelijk raakte hij werkloos.

Vier jaar zat hij thuis en dat ging gepaard met depressies. "Nu heb ik weer contact met mensen," zegt Boukouia. Het gaat beter met hem. Hij is buiten, helpt stratenmakers of onderhoudt het groen. "Ik ben weer optimistisch."

Carlo Muntslag (51)

Elke ochtend is Carlo Muntslag om klokslag zeven uur aanwezig op de bouwplaats.

Hij begint om half acht, maar wil niet te laat komen.

"Ik zit nu zes maanden bij de Werkbrigade en heb het erg naar mijn zin. Hiervoor was ik drie jaar werkloos."

"Thuis zitten is niets voor mij. Ik deed allerlei werk, veelal voor uitzendbureaus, maar op een gegeven moment hield dit op."

"Ik verwacht dat ik hierna makkelijker aan het werk kom. Dan heb ik meer ervaring en ik heb inmiddels mijn veiligheidsexamen VCA gehaald."

Hassan Anaddam (40)

Lang ging Hassan Anaddam van het ene baantje naar het andere, als steigerbouwer, of bij een fastfoodketen, of als schoonmaker.

Een vaste baan zat er nooit in, zoals zo vaak aan de onderkant van de arbeidsmarkt.

Op een gegeven moment was het voorbij met de los-vastbetrekkingen en als je eenmaal buiten staat, is het lastig om weer binnen te komen.

"Telkens als ik solliciteerde, hoorde ik dat ik twee jaar ervaring moest hebben. Of ze vonden dat ik de taal niet goed genoeg spreek. Ik ben blij dat ik nu weer aan de slag ben, lekker buiten. Ik hou niet van thuis zitten. Op deze manier doe ik ervaring op. Ik wil nooit meer terug in de uitkering."