Kunst is niet heilig in Chagall & Gall

Flauwe woordspelingen in brasserie Chagall & Gall in Montmartre, waar de kunstenaars elkaar en anderen ontmoeten? Misschien zo op papier, maar uitermate geestig in de vrolijk georkestreerde chaos van de Modern art revue van Steef de Jong en Alex Klaasen.

Honderd jaar geleden signeerde Marcel Duchamp een urinoir. Daarmee was de moderne kunst geboren. Een eeuw later worden we daarmee hartelijk gefeliciteerd door suppoosten Klaasen en De Jong, die het museum naar het theater hebben verplaatst. In Modern art revue presenteren ze een terugblik op de moderne kunst.

Goede match
Het duo Klaasen en de Jong werkte nog niet eerder samen. Het blijkt een bijzonder goede match, ­deze twee. Klaasen: de cabaretier, zanger, acteur, meester in typetjes. De Jong: de man die met ­geknutselde solovoorstellingen als Ludwig en Straussvogel ons in de ­wereld van de operette introduceerde.

In liedjes, dansjes en sketches zoals je bij een revue kunt verwachten, komt de ene na de andere kunst­stroming in sneltreinvaart voorbij.

Oh's en Ah's
Soms ligt het tempo wel erg hoog, alsof ze niets hebben willen missen, maar het is bovenal heel sympathiek en ontroerend kijkdoostheater waar de moderne kunst vooral niet heilig wordt verklaard.

De bewonderende 'Oh's' en 'Ah's' van het publiek waren bij de pre­mière niet van de lucht.

Met uitgedeelde verrekijkers turen we naar een mini-Guggenheim. Klaasen zingt een prachtig lied over Paul Cézanne met een kijkkastje voor zijn buik uit de keuken van De Jong.

Over keuken gesproken: aan­doenlijk is de ode aan Jan Schoon­hoven, de PTT-beambte die 's avonds na de aardappels de keukentafel leegruimde om te gaan scheppen tot diep in de nacht. Na Modern art revue kijk je met heel andere ogen naar de Schoon­hovens in het Stedelijk Museum, dat is zeker.