Je moet het geld er wel uithalen bij de Entree Awards

Op de stoep voor Theater Amsterdam maakt een groep van acht, tien man in smoking een selfie. Ik snap dat wel. Je moet je geld er wel uithalen vanavond.

Ik ben bij de Entree Awards, een jaarlijks prijzengala voor de horeca. Er zijn meer prijzen dan een normaal man zonder blocnote kan onthouden.

Het is een fabelachtig goed concept. Je bent een horecablad en je besluit: we beginnen gewoon onze eigen awards. Veertien categorieën en 55 genomineerden en dan organiseer je een fijne avond met gesponsorde drank.

Wat leuk, denk je dan, als genomineerde. We willen graag komen, met de ganse brigade. Hoeveel kaarten kunnen we krijgen?

En dan komt het.

Een kaartje kost 225 euro. Vanaf vier personen wordt het schappelijker: 200 euro.
Je kunt er alleen maar heel diep voor buigen.

De gouden tip, gehoord tijdens de borrel: gewoon geen kaarten bestellen. Als je toch niet wint, heb je een hoop geld bespaard, en als je wel gaat winnen, krijg je een belle­tje van de organisatie. Die willen geen leeg podium tijdens de uitreiking, en dan is er altijd onderhandelingsruimte over de prijs.

Presentator Ruben Nicolai zet het lekker vet aan: "Als je het mij vraagt, is dit de enige echte award die ertoe doet. Vergeet de Televizier-Ring, vergeet het gezin, ik zeg, de Entree Awards zijn de hoeksteen van de samenleving. Wat fijn dat ik dit voor de tweede keer mag presenteren."

Vorig jaar deed hij het inderdaad ook al fantastisch.

Hij begint met een sprookje, Alice in Sponsorland. Daarin verstopt hij, aartsmelig en over de top, de vele sponsors.

"Alice bestelde een Nespresso, een Coca-Cola en een Heineken 0.0. 'Weet je het zeker?' vroeg de barman. 'Absoluut.'"

­Mooi, de wodka voor de cocktail straks is ook geregeld. Een intro met de sponsor, de genomineerden op een scherm en dan de winnaar met de hele bups op het podium en nog een kort dankwoord.

Veertien keer.

De Dakkas (Daredevil 2018) zijn met zestien man gekomen. Dat zijn een hoop biologische salades op een dak ergens in Haarlem.

Na de laatste award gaat traditioneel het achterdoek van het podium omhoog en verschijnt een klein foodfestival. Bij de cocktailbar van Rémy Martin steekt een jongeman een schijf sinaasappel in de fik, alles voor de gezelligheid. Ook komen er vijf gangen met hapjes voorbij.

Nu heb ik in kleine kring best een reputatie, maar ook ik, als ik had moeten betalen dan, eet en drink hier vanzijnlangzalzeleven geen 225 euro uit.

Ja, of je moet een wel heel grote fan zijn van Dries Roelvink.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl