In A Raisin In The Sun krijgen dromen ineens een kans (****)

Lorraine Hansberry was in 1959 de eerste zwarte vrouw die op Broadway als toneelschrijver debuteerde. Het jonge Well Made Productions introduceert haar A Raisin In The Sun, een iconisch stuk uit de Amerikaanse toneelcanon, nu in Nederland, als onderdeel van een theaterdrieluik rond de zwarte identiteit in het Westen.

Het stuk portretteert de familie Younger, een zwart gezin in een sloppenwijk in Chicago. Als Lena tienduizend dollar van de levensverzekering van haar overleden man krijgt, krijgen dromen ineens een kans. Ieder gezinslid wil ontsnappen aan de armoede: Lena wil verhuizen naar een betere buurt, zoon Walter een slijterij openen en dochter Beneatha haar studie afronden. Het toont maar eens haarfijn hoe eenzelfde doel op alle mogelijke manieren kan worden uitgelegd.

Tijdloos drama
In een krappe drie uur zien we het gezin, opgekropt in een veel te kleine woonkamer, worstelen met elkaar en met hun dromen. De speelstijl is uiterst realistisch, soms op het rommelige af. Zo is deze voorstelling gezellig en beklemmend tegelijk.

Regisseur Teunkie van der Sluijs heeft duidelijk een universeel, ­tijdloos drama voor ogen, waaruit maar al te duidelijk blijkt dat de ­thematieken van deze voorstelling nog steeds prangend zijn. Esther ­Duysker schreef een scherpe bewerking, die zowel moralistisch als ontwapenend is.

Qua spel valt vooral Joy Wielkens op als dochter Beneatha. Tegen het einde vlamt ze, als in een scherpe dialoog met haar Nigeriaanse vriend de discrepantie tussen rationaliteit en idealisme uiteen wordt gezet. A Raisin in the Sun is een bevlogen voorstelling, die een beroep doet op hart en hoofd.