'Ik mis Pim Fortuyn, iemand die wel anders durfde te zijn'

Je weet dat je niet moet kijken, maar toch doe je het. De verkiezingsdebatten op de televisie. Vorige week stonden de landelijke lijsttrekkers voor een gekleurde paal te debatteren bij RTL4. Frits Wester was de dompteur die de lijsttrekkers door een hoepeltje liet springen.

Ten eerste de buitenkant. Alle lijsttrekkers droegen exact hetzelfde: donker pak, wit overhemd, effen das. Alleen de kleur van de das verschilde. Is dit het uniform van de politicus? Geert Wilders was er niet, maar die heeft ook tien van die uniforms in zijn kast hangen. Op zo'n moment mis ik Pim Fortuyn, iemand die wel anders durfde te zijn.

Ze weten het zo zeker
Dan de inhoud. Voorspelbaar gekrakeel. De VVD en de PvdA die de fijne economische wind in de rug voelen en daar de credits voor opeisen, terwijl de andere partijen dit dan weer betwisten. Goh. What's new?

Wat ook irriteert, is dat de mannen het allemaal zo zeker weten. Twijfel is iets van de vorige eeuw. Met weemoed denk ik terug aan Hans van Mierlo, die het allemaal ook niet zeker wist. In het bekende spotje uit 1966 spreekt hij alle zinnen met vraagtekens uit.

Regenboogcoalities
Nu zijn het mannen van middelbare leeftijd die inwisselbaar zijn. Sybrand Buma (CDA) blaft, maar de volgende keer slikt hij alles in als hij op het pluche zit. Dan zal Diederik Samsom weer verontwaardigd zijn over beleid waar hij zelf achterstond. Daar zit de crux. Het is een wedstrijd geworden. Je moet elkaar aanvallen, elkaar onderuithalen. Verscheuren. Daar denken ze kiezers mee te trekken. Dat terwijl hier vier middenpartijen staan die grotendeels hetzelfde willen en elkaars plek makkelijk in kunnen nemen.

Dat is in de provincie - waar deze verkiezingen over gaan - nog erger. Het provinciaal bestuur is zo apolitiek dat alle partijen mee kunnen besturen, zelfs de SP. In alle provincies zie je regenboogcoalities.

Waarom ik blanco ga stemmen
Politici hollen met dit soort debatten hun eigen vak uit. Dat ze steeds minder vertrouwd worden, lijkt ze niet te deren. Daarom ga ik in het kieshokje blanco stemmen. Om aan te geven dat deze verkiezingen heel anders moeten. Dat de Eerste Kamer moet worden afgeschaft en de waterschappen al helemaal.

Het zou fijn zijn als er achter dat blanco hokje nog ruimte is om te schrijven: dit slaat gewoon nergens op. Ik wil geen verkiezingen die nergens over gaan. Als ik dat alleen doe, halen ze hun schouders op, maar als we het allemaal doen, blanco stemmen, kan er wel iets veranderen.

Wilt u reageren op dit artikel? Dat kan! Scroll (een beetje) naar beneden om een reactie te plaatsen.