Ik had Baudet en Hiddema niet ingeschat als paardenmeisjes

Door de parkeergarage van de RAI klinkt een hinnikend paard. Je kijkt toch even om je heen. Maar nergens een fourwheeldrive met een stal aan de trekhaak.

Wel weer een paard, steigerend ditmaal, zo te horen. Ah, het komt uit de boxen. Iemand bij Jumping Amsterdam heeft humor.

Ik ben helemaal te vip vanavond, op uitnodiging van de burgemeester én de commissaris van de Koning, al is de rij voor de vipbalie een heel stuk langer dan die voor de normale ingang, en Frits Barend is er ook.

Ik meld me bij E108, een zaal met voornamelijk mannen in bestuurlijk blauw op oranje tapijt. Paul Riemens, directeur van de RAI, vertelt net over de reden van het succes. Bij Jumping staat de sport centraal, en niet de tafeltjes. Ook - nieuws! - is het gelukt volgend jaar een wereldbekerwedstrijd naar Amsterdam te halen.

Applaus!

Riemens: "Ik ben blij dat u voor uzelf applaudisseert, want ú maakt dit mogelijk."

Ik wandel tussen de mensen die de paardensport in deze stad op de kaart zetten. Het walking dinner is wat pasta in een puddingbakje.

Kijk aan, het Forum voor Democratie is er ook. Ik had Baudet en Hiddema niet ingeschat als paardenmeisjes.

Even later zie ik Baudet met twee vrouwen om zich heen gedrapeerd. Een en ander wordt mobiel vastgelegd. Nu kan ik er niet meer omheen en ik vraag de vrouwen nogmaals te poseren, ook weer met dat knietje omhoog, alstublieft.

Een hostess loopt rond en zegt dat de show zo gaat beginnen. Tot enige actie onder de mensen leidt dat niet. Dus klimt Riemens het podium op en roept iedereen op naar de paarden te gaan, de zaal uit en dan links. "Daar is nog veel meer drank en eten."
Dat werkt wel. Massaal gaan we de zaal uit en dan links.

Op een groot terras, in de hoek van de bak, lopen hostesses met iets kleinere puddingbakjes, maar nu zit er in elk geval pudding in, met een koekje.

De ruiters zijn al begonnen. Ik weet niet wat de stand is, maar ik denk 2-0. Best leuk, die hopsende paarden op de achtergrond. Af en toe valt een balk.

Bij voetbal hoor je dan dat heerlijke 'oewwwwww', maar daar zijn de toeschouwers op de RAI-tribune duidelijk te beschaafd voor en het gezelschap op mijn terras heeft ­sowieso weinig oog voor de sport, want zo gaat dat in een skybox.

Een vrouw trekt aan mijn mouw. "Je hebt er vast een hekel aan als mensen zichzelf pitchen, maar..." Ze is dus van het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie, het nieuwe goede doel van Jumping Amsterdam, maar Riemens was dat in zijn speech helemaal vergeten te noemen. "En dat is best een beetje droevig."

Prima pitch.