Hoe blijf je zen in het verkeer?

Voor veel toeristen is de stad een soort Zaanse Schans. Ze slenteren argeloos over autoweg en fietspad, bewonderen de gevels en zien geen verkeer. Vloekend en zwenkend omzeil je de buitenlandse bezoeker.
Oplossing: maak er een levensecht spel van.

Trainer Iris Posthouwer: "Door lastige situaties als spel te zien, maak je meer serotonine aan, wat ontspant. Maak van de binnenstad daarom een soort live computergame. Beschouw het als missie om tussen jouw vertrekpunt en eindbestemming zo veel mogelijk toeristen de optimale Amsterdamervaring te bezorgen.

En geef jezelf punten. Een punt voor galant voorrang op het zebrapad verlenen, twee voor helpen als ze wanhopig naar een kaart staren, het wijzen op nog zo'n mooie gevelsteen levert drie punten op en met bemoedigend toelachen - 'Leuk hier hè?' - verdien je er één. Het is hierbij wel slim om tien minuten eerder van huis te vertrekken."

Wat doe je in het geval van:

Tuthola's
Bellende moeders op bakfietsen. Ze letten niet op, vormen barricades op het fietspad en veroorzaken obstructie als het stoplicht op groen staat. Ze weten natuurlijk best dat ze heel onhandig aan het doen zijn, maar dat kan ze even niets schelen, want dat telefoontje gaat voor.

Oplossing: geef de bakfietsmoeder een coole rol.

"Doe aan reappraisal: zoek een alternatieve verklaring, die de situatie aanvaardbaar maakt. Zo maak je minder schadelijke stresshormonen aan. Misschien had de bakfietsmoeder vijf minuten geleden haar dochter van balletles moeten halen, maar moet ze als fusie- en overnamespecialist bij een Zuidasbank eerst telefonisch een megadeal afronden.

Én haar ex-vriend zien te traceren die er vandoor is in haar nieuwe BMW. Haal de bellende bakfietsmoeder daarom voorzichtig uit haar mobiele audiowereld: 'Hola, mag ik er eventjes langs?'"

Wegversperders
Mensen die bij de pont vooraan staan en op hun telefoon pingelen. Daardoor zien ze niet dat de pont is aangekomen en houden ze iedereen op. In deze categorie passen ook de automobilisten die hun auto onbemand, met het knipperlicht aan, midden op straat laten staan, terwijl ze niet laden of lossen.

Oplossing: erger je (en flos).

"Zeg vooral niet tegen jezelf dat je je niet zo moet ergeren. Door je te verzetten tegen een emotie zet je hem als het ware klem. Een emotie blijft, totdat je er iets mee doet. Wat helpt, is tegen jezelf zeggen: 'Oké, dit is lastig, ik ben geïrriteerd.' En maak gebruik van het kwartier extra tijd. Flos je tanden, vijl je nagels, bel je moeder en bedenk wat je vanavond gaat eten."

Verkeerspolitie
Gescheld en gesis als jij eens een onorthodoxe verkeersbeslissing neemt en bijvoorbeeld door rood fietst. Dit geldt ook voor achteropkomers die fanatiek met hun fietsbel bellen als je wat langer doet over het oversteken omdat je de weg niet kent.

Oplossing: maak een grap.

"Als je wordt uitgescholden of streng gecorrigeerd, kun je je pissig voelen omdat je wordt berispt als een klein kind. Een ordinaire scheldpartij ligt dan op de loer. Niet aan toegeven. Wat je wel kunt doen? Maak een grap.

Bij voorkeur geen zure, maar een aardige: 'Nou ja, overtreed ik zo maar een verkeersregel!' Lach vervolgens hard om je eigen grap. Lachen helpt, net als diep ademhalen, om de greep van negatieve emoties op het brein losser te maken. Daardoor verdwijnt jouw woede en dat werkt vaak weer aanstekelijk voor de schelders en sissers. Ze zullen hoogstens wat namopperen. 'Ik ben blij dat je het ook inziet.'"

Doorrijders
Elke dag hetzelfde liedje en elke dag wind je je meer op; ook al sta je halverwege op het zebrapad met een peuter aan de hand, de automobilisten stoppen niet. Of de auto's stoppen wel, maar de fietsers niet, waardoor jouw adrenalinepeil even schrikbarend snel stijgt.

Oplossing: voer actie.

"Sommige onveilige verkeerssituaties leiden tot te veel net-nietongelukken. Stalk in dat geval de gemeente, verzamel handtekeningen of, nóg extremer, keten jezelf liggend op het zebrapad vast aan je buurvrouw. Soms is woede een goede impuls om iets te veranderen.

Om kalm te blijven tijdens de dagelijkse verkeersergernis kun je thuis op de bank de zebrapadsituatie voor de geest halen en bedenken wat je de volgende keer kunt doen. Stel je bijvoorbeeld voor dat je met je kind zwaait naar de auto's die het zebrapad naderen en dat je samen een liedje zingt. Je brein grijpt er vanzelf naar terug als je weer op het zebrapad staat."

Snelheidsduivels
Racefietsers langs de Amstel die vinden dat ze voorrang hebben op iedereen: hardlopers, roeicoaches en blijmoedige wandelaars. Ze remmen uit principe niet, maar schreeuwen dat ze erlangs willen.

(Niet zelden zijn het mannen van middelbare leeftijd in een moderne lycraoutfit) Ook pizzabezorgers op brommers die te laat uitwijken en getormenteerde pubers met een koptelefoon die hun omgeving geen blik waardig keuren, behoren tot deze categorie.

Oplossing: zeg er wat van.

"Dat het niet oké is dat iemand jou bijna omver rijdt, mag je best even zeggen. Maar roep wel iets handigs. Als je 'Aso!' roept, scheldt de lycraman/pizzakoerier/getormenteerde puber waarschijnlijk terug. Beter is: 'Wow, ik schrik me dood.'

Door hardop te zeggen wat het effect op jou is, word je niet meegesleept door je emoties, waardoor jij kalmer blijft en de ander ook. De kans bestaat natuurlijk dat de koerier en racefietser alweer voorbij zijn zodra jij een mededeling over je gevoelens kunt doen. Dan kun je ook tegen jezelf zeggen: 'Zo hé, ik voel mijn hart in mijn keel kloppen'. En dan kun je weer door."