Het is blijkbaar de lol om samen zo hard mogelijk te schreeuwen

In de bus naar de Houthaven ­begint het al. Amerikaanse meisjes. "I'm like... It's like... O my gooood." In sommige ­gezichten zijn wat vlekken geschminkt.

I'm like, ik gun ieder land zijn ­traditie, maar doe dat lekker thuis.

Een dirndl ziet er vrolijk uit in München en warme wijn is alleen lekker als de mensen om je heen onverstaanbaar Duits spreken. Maar de oktoberfeesten en wintermarkten verspreiden zich ook hier als een landplaag en zo sta ik er ook in met Halloween.

Gekkigheid, ons opgedrongen.

De grap is: je hoort de laatste tijd weleens wat van bezorgde cultuurbewakers die doodsbenauwd zijn dat onze oer-Hollandse tradities en feesten ten onder gaan als een stoomboot door een regenboog vaart (Kijk nou toch wat bijzonder, kindjes - en opgelost) en de hulpjes van de Sint allemaal opeens ­allemaal vrolijke kleuren hebben. Blokkeer liever een snelweg naar Halloween, mensen.

Ik dacht trouwens dat dat hele Halloween één avondje was, daar in Amerika. Ons Sint-Maarten, maar dan meer theater. Ben ik gek of heeft iemand dat stiekem ­uitgebreid tot een hele week?

Overal en nergens verkleed­feesten en horrortoestanden. ­Afgelopen zaterdag nog op de ­Grote Markt in Haarlem - ik kom nog eens ergens.

En dus ook in Theater Amsterdam, twee dagen lang. Screamfest.

In de lobby moet het nog los ­komen. De schmink komt alleen van enkele ontheemde Amerikanen en mutants, mermaids en undead pirates, maar die laatste twee zitten bij de prijs inbegrepen.

De cocktails van hoofdsponsor Kraken Rum kosten maar vier euro en een tattoo is gratis. Het is blijkbaar de lol samen naar een enge film te kijken, na de nodige rum, en dan zo hard mogelijk te schreeuwen. In Londen was dat vorig jaar een groot succes, lees ik in de ­uitnodiging. Bezoekers hingen met de benen buiten en het geheel was straten verder te horen, maar dat is nergens te dubbelchecken.

Het publiek vanavond heeft gekozen voor Jaws. Dat snap ik dan weer niet. Mij lijkt toch dat je met Halloween samen gezellig naar bloed en darmen en ­cirkelzagen wilt ­kijken en niet naar de subtiliteit van suggestie. Ik drink mijn rum leeg, neem plaats en laat me verrassen.

Er rolt een hoofd uit een kastje in een verlaten bootje.

Hier en daar gegiechel.

Zeg jongelui, dit is nou het ­moment om lekker samen te ­screamen. Dit is de scène die me in mijn jeugd in bed achtervolgde.

In de pauze van de film is het druk in de garderobe.

Later gaat Robert Shaw door­midden.

Doodse stilte.

Het goede nieuws: Screamfest gaat de Hollandsche cultuur in elk geval niet bedreigen.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl