PlusMijn Amsterdam
Het Amsterdam van advocaat Rob Hamerslag
Advocaat Rob Hamerslag (70), gespecialiseerd in asielrecht, werd onlangs benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hij groeide op in Singapore en Arnhem en woont sinds 1974 in Amsterdam.
Eerste keer in Amsterdam
"Ik vond laatst een foto van mezelf als jochie van drieënhalf op het Damrak - pal voor mijn latere kantoor. Dat moet een van mijn eerste keren in Amsterdam geweest zijn. Ik leerde de stad pas goed kennen toen ik er ging wonen - na mijn rechtenstudie in Groningen moest ik aan het werk en ik vond hier een baan."
"Al wilde ik dat eigenlijk helemaal niet: ik moest opeens die aardige, kleine gemeenschap van Groningen verlaten en realiseerde me al snel dat niemand in Amsterdam op je zit te wachten. Maar er was nauwelijks emplooi te vinden in de advocatuur, en ik kreeg een kans."
Museum
"Het Tropenmuseum en het Scheepvaartmuseum. Kwestie van sentiment, denk ik: de vloeren zijn gemaakt van keruing, een Aziatisch soort hardhout. In het Scheepvaartmuseum geschaafd en gepolijst; in het Tropenmuseum komt het zo uit het regenwoud. Je ziet de blauwe stempels van de keurmeesters er daar nog op. Bizar."
Hof
"Het Begijnhof. Toen mijn zoon een jaar of vijf was en hij niet meer op straat kon spelen omdat het te druk werd, gingen we daar voetballen. Een mooi omsloten plek."
Café
"Café Welling en café Zwart. In het laatste kom ik - niet met heel veel regelmaat, hoor - al sinds ik in Amsterdam woon. Er zitten ook veel mensen die met mij in Groningen hebben gestudeerd. Het voelt als een veilige haven."
Mooiste plek in Amsterdam
"De Utrecht, van architecten Alexander Kropholler en Jan Staal. In dit kantoorgebouw op het Damrak heb ik 23 jaar gewerkt. Het is zo eigen. Het is een wat somber ogend gebouw uit 1904 met zeven verdiepingen. Binnen zitten prachtige glas-in-loodramen waarin het bestaan van de werkende mens wordt afgebeeld: hij wordt geboren, gaat werken, en dan is het leven voorbij. Het uitzicht vanaf het dak is ook erg mooi."
Park
"Het Beatrixpark. Het is lekker rustig en in de buurt. Ik loop hier dagelijks hard. Dat doe ik sinds 2000, toen ik aan het herstellen was van een nogal ernstig ongeluk - de oefeningen die ik in het revalidatiecentrum deed, wilde ik liever buiten doen. Ik ben eerder bevriend met de honden in het park dan met hun eigenaren: ze zijn zeer geïnteresseerd in de bal waarmee ik oefeningen doe."
Restaurant
"Ik kom graag in Côte Ouest in de Gravenstraat. Een prettig restaurant in een boeiend, oud gedeelte van Amsterdam. Bovendien zit het vlak bij mijn huidige kantoor op het Damrak."
Vervoermiddel
"De fiets. Al vind ik het wel steeds gevaarlijker worden, omdat ik toch niet helemaal stabiel meer ben. Tussen kwart over vijf en half zeven 's avonds vind ik het zo langzamerhand idioot, met al die ouders die racen omdat ze anders te laat op de crèche komen en al die bakfietsen met kinderen. Die drukte heb ik de afgelopen veertig jaar zonder meer zien toenemen."
Standbeeld
"Een van de vijf beelden op het gebouw De Utrecht, de Wisselvalligheid der Tijden van Joseph Mendes da Costa. Mijn kantoor doet veel aan asielrecht en dit beeld laat zien hoe snel de tijden kunnen veranderen; hoe de bejegening van onze groep cliënten snel anders kan worden."
Ik voel me Amsterdammer, omdat
"Volgens mij heb ik een behoorlijk kort lontje in het verkeer af en toe, zoals iedere Amsterdammer. En ik voel me in deze stad het meest thuis. Groningen vond ik erg leuk, maar daar kun je niet meer naartoe als je hier gewend bent."
Beste plek om te sporten
"Festina in het Vondelpark. Het mooiste tennispark van Nederland, met een fantastische ligging. Ik tennis niet meer zo vaak, maar ben nog altijd lid."
Dagelijkse boodschappen
"Bij de Albert Heijn in de Beethovenstraat. En naar de Albert Cuyp. Aardappelen halen bij Peter, kaas bij Jan, af en toe wat vis aan de overkant, en bloemen bij Sientje. Ik kom er elke week."
Rijp voor de sloop
"De rechtbank op de Parnassusweg, op de Zuidas. Aan de sloop wordt gewerkt: het nieuwere gedeelte, rondom de toren uit de jaren zeventig, gaat tegen de vlakte. Ik was er al niet kapot van dat destijds werd besloten de rechtbank af te scheiden van het gerechtshof, dat toen op de Prinsengracht zat. Dat gebouw had iets voornaams."