Héérlijk onuitstaanbare man

Remco Campert en Bob den Uyl, dat zijn de absolute meesters van de korte baan. En Maarten Biesheuvel natuurlijk. Een mooie ode dat een prijs naar hem vernoemd is voor het beste korte verhaal.

Genomineerden en liefhebbers verzamelen in de houten zaal van het Lloyd. Op de deur hangt een geschreven bericht: de stoelen zijn bedoeld voor de mensen slecht ter been.

De drank is op eigen rekening natuurlijk. Welkom in de literatuur - als het buiten Mai Spijkers om gaat dan.

Er lopen hier een hoop rond die kunnen schrijven. Dat zie je aan de monitorbril (v) of het dirigentenkapsel (m).

De prijs is trouwens bijeen­gebracht met crowdfunding, dan weet je het wel. Een vrouw van de organisatie loopt rond met een boterham­zakje vol drankmuntjes. Ze heeft veel aanspraak.

We beginnen.

Dit is de vierde J.M.A Biesheuvelprijs. Die crowdfunding leverde 4910 euro op, hoor ik van gastheer Daan Windhorst. Verder 725 euro door een extra schenking en de ­vorige winnaar, Maarten 't Hart, stelde ook een derde van zijn prijzengeld beschikbaar: 1701 euro.

Eerst is het woord aan de naamgever. Hij begint met het zingen van een psalm, vuist in de lucht. Daarna leest hij een verhaal voor uit een bundel over geestesziekte.

Met Maarten Biesheuvel gaat het al jaren moeizaam en goed te volgen is het verhaal niet. Ontroerend is het wel. Je kunt het ook droevig noemen.

Johan Cruijff in een rolstoel.

Laatste zin: "Of ik barstte in tranen uit."

De drie genomineerden hebben elk een pleitbezorger, een cheerleader. We beginnen met de man die Joubert Pignon bejubelt. Het is L.H. Wiener. De organisatie kan dan vooraf wel zeggen dat hij maar twee minuten heeft, maar dan moet je L.H. Wiener niet vragen. Hij heeft zijn college voor de zekerheid op papier gezet.

Als Windhorst hem uiteindelijk probeert bij te sturen, wordt die schitterend pissig opzijgezet.

"Deze mensen zijn van ver ge­komen, man."

Met zijn twee minuten.

Ik zit hier vreselijk te genieten.

Tussendoor vertelt hij ook nog dat hij zelf debuteerde met een verhalenbundel, maar die werd door de rechter verboden, en geen kantonrechter, een echte.

Waarom dan, wil iemand uit de zaal weten. Wiener: "Het gaat vanavond niet om mij."

Dat durf ik toch te betwijfelen, Lodewijk.

Windhorst vraagt nog of hij niet jaloers is op het boek van Pignon. Wiener: "Nee, ik heb hem ontdekt. Ik wil het hier niet hardop zeggen, maar, hè Thomas Verbogt, ik ben blij dat ik je kon overtuigen."

Een héérlijk onuitstaanbare man. Die zou je elk feestje moeten uit­nodigen. Gewoon, voor de fuck.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl