Glossy opinieblad Zus is niet voor zeikwijven

Tijdens mijn fotorondje stelt Astrid Theunissen zich voor. "Ik ben van dat slappe zakkenverhaal, dus zo lang ga ik al mee."

Dat is waar ook. Theunissen had jaren geleden een tamelijk legendarisch optreden bij Pauw & Witteman over mannen die allemaal klootzakken zijn. Alleen maar uit op seks en zich niet durven te binden - de slappe zakken. Haar betoog deelde Nederland de volgende ochtend aan het koffieapparaat in tweeën.

Inhoudelijk had ze een punt, haar toon - laten we zeggen - kon beter. Theunissen was de Sylvana van haar tijd.

En? Hoe gaat het nu met de slappe zakken? "Ik ben nog steeds op zoek. Ik heb een zoon van 9,5. Hij heet Titus, hij breakdancet en zit op toneel. Dus ik heb er nu wel weer zin in."

Terwijl ze dit vertelt, pakt ze vrij onheilspellend mijn hand en arm vast, maar dan is de borrel wel al een behoorlijk tijdje aan de gang.

Feestjes bij HP/De Tijd hebben een legendarische reputatie, en in de gouden tijden was het ook overdag al feest. Op de redactie stond een bronzen beeld dat hol was. De pakjes cocaïne werden in de neusgaten bewaard.

"Dat is uit de oude doos, hè," zegt Tom Kellerhuis.

"Uit de oude neus," zegt Frits Huffnagel, want die is er ook natuurlijk.

De tijden zijn kortom ook bij HP veranderd. Kellerhuis: "Bezoekers denken soms dat de hele Audax­toren van ons is. We hebben twee kamers, in eentje zit HP, in de andere Zus. Ik ben een primus inter pares, zonder inter pares."

Zus is het zusje van HP/De Tijd. We vieren vandaag ook haar geboorte. "Voor de grote groep vrouwen die willen lezen in plaats van bladeren," zegt uitgever Marianne Verhoeven.

"Die net iets meer willen dan interviews met uitsluitend iemand van RTL. Dan heb je alleen maar Opzij, maar - ik weet, je moet negatief doen over andere bladen - ik voel me niet miskend als vrouw. En ik ben ook niet van de mindfulness."

Tja, dan blijft er weinig over.

"Dan moet je het dus zelf gaan maken."

Heeft Verhoeven nog meer van deze fijne teksten? Jazeker: "Laat ik het zo zeggen: Zus is niet voor zeik­wijven. Soms is het leven kut. Daar kun je in verdrinken, maar je kunt het leed ook verdunnen door leuke dingen te doen."

De pitch bij de grote baas bestond uit één A4'tje. Een cover met Susan Visser, het logo en een paar koppen: Niet zeiken, Fundaverslaafd, Pikorde, Glopinie. Glossy én opinie betekent dat.

Zijn er naast Susan Visser nog meer niet-zeikwijven, alstublieft? "Lies Visschedijk. Kim van Kooten. Sacha de Boer."

Eens.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl