Lezersbrief
‘Gemeente ziet bewoners als hinderlijke verstoorders van grootse plannen’
Coby Vreugdenhil betoogt in deze lezersbrief dat de gemeente Amsterdam haar bewoners vooral ziet als hinderlijke verstoorders van grootse plannen.
Het gemeentebestuur van Amsterdam verstrekt horeca-, terras- en evenementenvergunningen met als motivering dat er behoefte bestaat aan verlevendiging, zonder die motivering ook maar enigszins te onderbouwen.
In Het Parool staan geregeld wanhopige verhalen van bewoners over hun gevecht tegen de (in dit geval figuurlijke) windmolens van de gemeente. Vaak hebben (verenigingen of stichtingen van) actieve bewoners niet voldoende mankracht, financiële middelen en juridische kennis om zich teweer te stellen.
Als een ondernemer een nieuwe vestiging, een uitbreiding of een evenement aanvraagt, kunnen bewoners een ‘zienswijze’ of een bezwaar indienen. Er volgt dan een hoorzitting ten overstaan van juristen van de gemeente, waarbij de bewoners hun bezwaren in enkele minuten mogen toelichten. Ik heb in vele jaren nog niet meegemaakt dat zienswijzen, bezwaren en hoorzittingen leidden tot niet-vergunnen.
Een hobby van de gemeente Amsterdam lijkt te zijn om vergunningen in de zomervakantie af te geven, wat de kans dat bewoners dit ‘door hebben’, aanzienlijk kleiner maakt. Er dient binnen zes weken bezwaar te worden gemaakt, wat dan niet lukt.
Als de vergunning is verleend, kunnen de bewoners alsnog bezwaar maken, maar dat heeft geen opschortende werking. Bij evenementen wordt de vergunning vaak zo kort van tevoren afgegeven, dat bezwaar maken bij voorbaat zinloos is. Ook heb ik nog niet meegemaakt dat een bezwaar leidde tot intrekken van de vergunning.
Wel heb ik ondervonden dat een horecaonderneming jarenlang geen geldige exploitatievergunning heeft, maar dat verzoeken om handhaving van, nota bene, de wettelijke regels van de gemeente zelf om allerlei onnavolgbare redenen niet worden gehonoreerd.
Nog een voorbeeld is dat een bewonersvereniging via crowdfunding een rechtszaak moet financieren om af te dwingen dat de gemeente maatregelen neemt om te voldoen aan wettelijke eisen voor schone lucht.
Kort gezegd: het ondoorzichtige, juridische steekspel lijkt vooral te dienen om ambtenaren en bestuurders vrij baan te geven. Men lijkt bewoners vooral te zien als hinderlijke verstoorders van grootse plannen.
Coby Vreugdenhil, Bestuurslid Stichting Overleg RAI-buurten