Gat in de markt: je grachtenpand verhuren voor vergaderingen

Charlotte van 't Wout is schrijver en columnist maar zit sinds kort ook in het vastgoed. Bedrijven kunnen in haar woonhuis vergaderen. Een gat in de markt: binnen negen maanden opende ze een tweede én een derde vestiging.

Dit klinkt als slapend rijk worden, maar daarmee zou het ondernemerschap van Van 't Wout ernstig tekort worden gedaan. "Ik had op een gegeven moment nog precies twee weken de tijd hè?" zegt ze. "Als ik binnen die twee weken geen geld zou verdienen, had ik de huur van mijn Amsterdamse grachtenpand niet kunnen betalen. En weet ik echt niet wat er dan was gebeurd."

Inspirerende locaties
Van 't Wout was na een reis van anderhalf jaar teruggekeerd in Nederland. "Ik had in Bangkok en San Francisco ­gewoond en wilde in Amsterdam een onderneming beginnen. In San Francisco had ik opgemerkt dat vergaderen in woonkamers helemaal hip is. Bedrijven willen niet langer meer vergaderzaaltjes of hotels afhuren, maar zoeken meer inspirerende locaties. Techbedrijven als Facebook, Twitter en Uber vergaderen daar op bijzondere plekken in de stad."

"Zo ontstond het idee voor in Nederland: als ik nu eens een enorm grachtenpand zou huren, dan kon ik daar gaan wonen en het tegelijkertijd verhuren voor vergaderingen. Ik zou dan voor niks in een prachtig huis wonen."

Van 't Wout knutselde zelf een site in elkaar, en nog voordat ze een pand had gevonden, stuurde ze mails rond met de vraag of bedrijven zin hadden een nieuwe, hippe vergaderruimte uit te proberen. Gratis welteverstaan. "Ik had nog niets, alleen dat het 'prachtig' zou worden."

Geen tijd om te shoppen
Eén bedrijf hapte toe. "Over drie weken is het af," blufte Van 't Wout. Haar volgende telefoontje was naar een ­makelaar. "Ik zei: ik zoek een groot grachtenpand..."

Een week later tekende ze een huurcontract voor een pand op de Prinsengracht. "Tijd om te gaan shoppen was er niet, dus ik heb bij onlinewinkels mijn hele interieur bij elkaar gezocht en gekocht waarvan ik dacht dat je het zou gebruiken tijdens een vergadering: whiteboards, een beamer, post-its en flip-overs."

Alles werd betaald van het beetje spaargeld dat Van 't Wout had. "Verder ben ik door blijven kopen tot alle rekeningen maximaal in het rood stonden en alle creditcards tot de uiterste limiet waren gebruikt: toen moest het maar 'af' zijn. Geld vloog met duizenden van mijn spaarrekening, ik gaf per dag meer uit dan normaal in maanden."

Superzenuwachtig
Op de dag dat de eerste groep kwam vergaderen, stond Van 't Wout bij de beste bakker van Amsterdam om verse taarten te halen. "Superzenuwachtig, want ik had nog maar 200 euro op mijn rekening - veertien dagen voordat ik weer huur moest overmaken."

De groep kwam, vond het geweldig en bleef komen. En daarna kwamen nog meer bedrijven. Mond-tot-mond­reclame werkte goed.

"Ik begon mijn leven via Instagram te delen. Een bericht op Linkedin werd 300.000 keer bekeken en resulteerde in een aantal vaste grote klanten als Booking.com, Catawiki en bekende banken. Inmiddels verhuur ik mijn pand zo'n twee keer in de week, genoeg om de huur te kunnen betalen. Ik heb ook een team aangenomen, pak alles professioneler aan en ben niet zelf meer ­elke dag bezig met koffiezetten en schoonmaken."

Instagramproof
Van 't Wout ziet haar huis vooral als een hotel. Persoonlijke spullen vind je er niet. Nergens staan foto's. "Omdat ik alles 'Instagramproof' maak, is zelfs de kunst aan de muur neutraal; niemand die het lelijk vindt. Vrienden kijken verbaasd rond: maar waar zijn jouw spullen dan? Ja, die zijn er dus niet. Ik ben een kei in weggooien en weggeven."

Het minimalisme vindt ze heerlijk, het hotelgevoel ook. "In de slaapkamer en badkamer komt niemand. Maar de keuken, woonkamer, en onderste verdieping zijn voor ­iedereen. Dus daar staan verse bloemen. Mijn koelkast is altijd gevuld met verse sapjes en op tafel staat een volle fruitmand. Slordig is het er nooit, want stel dat je opeens de volgende dag een boeking hebt. En de schoonmaker komt vier keer per week."

Natuurlijk kleven er ook nadelen aan. "Al na twee keer verhuren zat er een enorme inktvlek op de gloednieuwe designbank. Glazen sneuvelen, een antiek kastje mist een poot nadat het voor een fotoshoot het hele huis was rondgedragen. Er komt ook altijd wel íemand van de groep ­anderhalf uur te vroeg op de locatie aan. Of er blijft iemand gezellig heel lang hangen."

Geen zalmlucht
Uitslapen is er niet meer bij voor Van 't Wout. Ziek in bed blijven ook niet. Vis bakken? "Nee, want je kunt moeilijk de groep de volgende dag in een zalmlucht ontvangen."

"'Dit is toch geen leven,' klaagt mijn broer als hij bij me logeert en ik hem om zeven uur uit bed roep omdat er een groep komt. 'Hoe houd je dat vol?' Ik ben dan al een uur wakker om koffie te zetten, fruit te snijden en muntblaadjes in waterflessen te stoppen."

"Waar ik zelf ben als anderen in mijn huis vergaderen? Op straat! Eh, ja. Tenminste, dat was de eerste maand zo: van koffietentje naar lunchtent naar koffietent. Maar tot zes uur blijven zitten omdat je niet naar huis kunt, is verschrikkelijk."

"Daarom besloot ik er helemaal voor te gaan en het tot een bedrijf te maken: SPOT. Al na twee maanden opende ik mijn tweede vestiging, en vorige maand opende ik een derde op de Keizersgracht. Er is ­altijd wel één vestiging niet bezet, dus ik ben niet langer dakloos."