Final Killer: vijftig keer de burpee

Een jongeman schopt en slaat tegen een stootzak, hard, vaak. "Verspil je energie nou niet," roept een klasgenoot. "Mafkees."

Daar is een heleboel voor te zeggen, maar Mafkees klimt alweer aan een touw omhoog. En dat terwijl ze deze ochtend al 200 meter hebben gezwommen in het De Mirandabad. Daarna zijn ze naar MBO College Zuid gerend, 3 kilometer - met een gewichtsvest van 10 kilo.

Daar wachten nog negen oefeningen. Ik noem: 250 keer touwtje springen, sjouwen met een bokszak, 25 keer een medicijnbal van 5 kilo boven het hoofd tillen, zo veel mogelijk push-ups in 2 minuten.Allemaal binnen een uur of vier.

Het zijn de Decathlon Crossfit Games 2017 en ik word per mail van harte uitgenodigd.

'Wil je meedoen, Hans? Of alleen kijken?' Docent Rik Burger is een grappenmaker.

Er zijn 39 deelnemers, leerlingen en leraren van de opleiding Sport & Bewegen. Een moest er meteen tijdens het zwemmen al kotsen; het water was superkoud.
Burger: "Ze hebben er een battle van gemaakt: wie zijn fitter, de leerlingen of de leraren? Best knap na zo'n hele week vakantie, met Koningsdag ook nog. Dit is toch topsport."

Dat is het zeker. Op een jurytafel zie ik een blaadje liggen. Final Killer, staat daarop, de burpees. Een burpee is: ligsteun, de benen strekken, opspringen, loskomen van de grond, boven het hoofd klappen en terugvallen in de ligsteun. En dat vijftig keer.

Vijftig!!??

Naast me schiet een jongen in de lach. "Ja man," zegt Daniel Danomah, "het is echt killing." Hij heeft het gehaald, geen idee hoe lang hij erover heeft gedaan.

Achter me beginnen ze met roeien, 1 kilometer. Ik krijg een lekker kopje koffie.
Even een diepte-interview met de EHBO'er. En? Een hoop jongens moeten kotsen?

Henk van Akkeren: "Nee hoor, geen grote dingen, dit zijn allemaal sportmannen. Alleen wat schaafwondjes, bij het touwklimmen."

Tijd voor de burpees.

Aan de muur hangt een bord. Daarop staat met rode stift: winners never quit, quitters never WIN. Makkelijk geschreven, zeg ik dan. Doe eerst maar eens vijftig burpees, Ratelband.

Fascinerend om te zien hoe binken van kerels in zo'n korte tijd zo volkomen uitgeput raken. Op het laatst is zelfs klappen met de handen boven het hoofd een bezoeking.

En hoe harder die arme jongens lijden, hoe harder hun klasgenoten hen aanmoedigen. Come on! Springen! Een docente staat er eentje in zijn oren te schreeuwen: "Nog negen ..., nog acht ..."

De prijsuitreiking laat op zich wachten, zo'n puntentelling is nog een hoop gereken. Op de tribune zitten er alweer een paar te stoeien. Nog energie over ook. Bikkels.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl