Film en realiteit lopen door elkaar
'Cannes is het enige festival in de wereld dat staat voor de kleine, pure, persoonlijke cinema en tegelijkertijd omgeven is door een enorme glamour. Daarom is het zo'n belangrijke plek, daarom ben ik zo trots dat ik hier terug ben! Of mijn film de Gouden Palm wint of niet, onze missie is nu al geslaagd."
De Deense regisseur Thomas Vinterberg had het belang van het festival van Cannes niet beter kunnen verwoorden. Cannes is een veilige haven voor de hoge kunst. Tegelijkertijd staat een presentatie in Cannes garant voor massale media-aandacht: tijdens het festival lopen er ruim vierduizend journalisten rond, uit alle hoeken van de wereld.
Dus komt Sean Penn met een Postbus 51-achtig filmpje naar Cannes om geld in te zamelen voor Haïti. "Een filmfestival draait niet alleen om films." En dus staat er voor het festivalpaleis een verlegen lachende jongen met flyers en een bak dvd's. Om zijn nek hangt een sandwichbord met de tekst: "I came from Japan. I want to be a film director. Please watch my dvd. Take free."
Film en werkelijkheid lopen naadloos door elkaar: schaars geklede, paars gebodypainte jongens en meisjes zijn niet weggelopen uit een nieuwe sciencefictionfilm, maar blijken aandacht te vragen voor de Raëliaanse Beweging. De zwarte panter die in een kooi over de Boulevard de la Croisette wordt gereden, hoort niet bij een Predators- sequel, maar is een promotiestunt van frisdrankfabrikant Schweppes.
In het Majestic Hotel steken vertegenwoordigers van filmhuizen de koppen bij elkaar. Op de filmmarkt wordt geprobeerd producties te slijten als Porn in the hood (drie werkloze jongemannen uit de banlieues van Parijs proberen door te breken in de porno-industrie) en The return of the moonwalker ('Just when you thought 'This is it': he's back').
Alles en iedereen die ertoe doet of wil doen, loopt rond in Cannes. Antoinette Beumer probeert er Jackie te verkopen, producent Bero Beyer zoekt een salesagent voor zijn nieuwste project Land, producent René Mioch doet goede zaken met de Paul Verhoevenfilm Tricked.
Ondertussen vergapen de dagjesmensen zich rond de rode loper aan Hollywoodsterren als Shia LaBeouf en Jessica Chastain (Lawless), aan de Deense James Bondschurk Mads Mikkelsen (The hunt) en aan Franse grootheden als Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva.
De 81-jarige Trintignant en de 85-jarige Riva spelen twee gepensioneerde muziekleraren in Michael Hanekes Amour. Zij wordt getroffen door een hersenbloeding, hij gaat voor haar zorgen. Tot het bittere einde, in een sobere film die zich bijna in zijn geheel in het Parijse appartement van het koppel afspeelt.
Trintignant en Riva zijn beiden groots; dan weer uiterst kwetsbaar, dan weer bokkig, maar altijd invoelbaar. Het maakt Amour tot een aangrijpend, teder en humaan drama - terwijl de Oostenrijkse regisseur toch als misogyn te boek staat.
Ook in het vergelijkbaar nauwgezette Beyond the hills van de Roemeen Cristian Mungiu draait het om liefde, opoffering, trouw en volharding. Alina en Voichita groeiden samen op in een weeshuis. Alina is daarna naar Duitsland vertrokken, Voichita is het klooster in gegaan. Dan keert Alina terug; zij wil Voichita's liefde. Voichita wil dat Alina God in haar hart sluit.
Mungiu won in 2007 de Gouden Palm met 4 maanden, 3 weken en 2 dagen. "Het is niet zo dat mijn leven van het ene op het andere moment compleet veranderde. Vooral omdat ik niet wilde dat het veranderde. Ik heb hetzelfde kantoor, rijd in dezelfde auto en draai nog steeds zo af en toe een commercial," aldus Mungiu. "Maar de Gouden Palm maakte het wel een stuk makkelijker om geld te vinden voor deze film. En ik heb een tijdje eerste klas gevlogen."
Thomas Vinterberg werd in 1998 in Cannes bekroond met de Speciale Juryprijs voor Festen, vervolgens maakte hij films als It's all about love (2003) en Submarino (2010), die op veel minder bijval konden rekenen. Waar hij al die jaren was, wilde een journaliste in Cannes weten. "Ik was er al die tijd. Jullie waren er niet," antwoordde de filmmaker.
In The hunt verandert het leven van een brave hendrik (Mikkelsen) van het ene op het andere moment in een nachtmerrie als hij wordt beschuldigd van seksueel misbruik.
Na het enorme succes van Festen werden Vinterberg talloze suggesties voor films aan de hand gedaan. Zo stuurde een psychiater hem een dossier, met het dringende verzoek eens een film te maken waarin 'de andere' kant van misbruik wordt belicht. De spullen belandden op een plank. Acht jaar later vond hij het dossier terug toen hij zijn kantoor opruimde. "Toen ik het las, was ik diep onder de indruk. Ik voelde direct dat ik deze film moést maken." (Jan Pieter Ekker)
