Feestje van de dag: eskimo's, indianen, rotweer en cannabis

Vandaag is er weer een rare. Na Londen en Parijs komt de eerste borrel van First Wednesdays naar Nederland. Ik lees: The Amsterdam Cannabis Network.

Tijdstip en plek worden pas na aanmelding bekend gemaakt.

Spannend. Ik hoop op een morsige kelder vol Koos Koetsen.

Een week hoor ik niets, tot een dag voor aanvang.

Het is in Eye en de grote man is Michael Kraland, die enige tijd het best presterende hedgefonds van Nederland runde en vorig jaar het eerste Europese cannabisbeleggerscongres organiseerde.

Dat klinkt niet als Koos.

Ik wandel de houten trappen op van Eye.

"Excuse me, do you have a lighter?" Dat is een jonge baardmans in legerjack met een Duits vlaggetje. Met Hollandsch vuur steekt hij zijn joint aan.

Iets minder ongerust stap ik de IJ Lounge binnen en inderdaad: niks geen hedgefondsstropdassen, maar spijkerbroeken en boven alles een grijze man die boven op me springt, en zegt: "Weet je wat wij doen? Ik zal het vertellen, dat is makkelijker."

Het is Kraland en hij gaat los.

"Dit wordt een maandelijkse borrel met investeerders, ngo's, advocaten, dealers, zaadveredelaars. Wij denken dat de Berlijnse Muur aan het kraken is. Nederland had een enorme voorsprong, maar druipt nu lamlendig af. Canada! Waarom is cannabis in Canada ­legaal? Zij hebben drie dingen die wij niet hebben. Eskimo's. Indianen. En het hele jaar rotweer. Want als het daar warm is, hebben ze muggen."

Dit is de korte samenvatting.

"Zij doen gewoon als Indiana Jones, weet je nog, die Arabier met al die messen? Indiana Jones pakte gewoon een pistool. En de Cana­dezen veranderen gewoon hun wet."

En: "Plezier in het openbaar heeft legitimiteit! Maar onderdrukking daarvan is altijd zo geweest. Vrouwen door de kerk, door mannen in de economie. Maar na twintig jaar testen van cannabinoïden heb je iets: het heeft een genezende werking. De medische toepassingen zijn nu in opkomst, ondanks de christelijke invloeden. Het lijken de godsdiensttwisten wel. En de tegen­stand komt alleen maar door oude, witte mannen, hè."

Dat zijn wij twee ook, Michael.

"Maar wij zijn de goeie. Het gaat om de Grapperhausen van deze ­wereld. Bovendien, ik ben hiermee begonnen, omdat ik belegger ben."

Hij noemt een boerderij in Oregon en een wietapotheek in Nevada, al zou je die misschien ook een coffeeshop kunnen noemen.

"Maar wel met een omzet van tien miljoen per maand. In Nederland zit miljarden aan beurswaarde, maar dat laten we wegvloeien. De kraan staat hier open."

Ik moet even bijkomen op een bankje aan 't IJ. Ik ben zojuist onderuit geblazen door de menselijke waterpijp.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl