Feestje van de dag: een hond ziet niet wat hij eet

Het is 11 uur in de ochtend en ik stap een pand aan het Rokin binnen. Ik zie allemaal jonge vrouwen met een hond. Een kok loopt rond met snacks, die op sushi lijken. Die zijn voor die honden.

"Wil je een cocktail?" vraag een meisje. Ze wijst naar een cocktailshaker, die behoorlijk druk is.

Daar is het nog wat vroeg voor en ik vraag keurig om koffie.

"Ook geen martini-espresso? Daar zit espresso in." Ik houd stand.

De kok met hapjes vraagt of ik iets wil eten. "Is dat voor mensen?" vraag ik voor de zekerheid, en ja hoor: het was een geintje.

Ik hoor: "Romy! Balou moet straks zeker kotsen!" Een bobtail doet zich te goed aan de snacks die mij zojuist werden aangeboden.

Ik ben een minuutje binnen.

Voor een feestjesverslaggever is dit allemaal wat vroeg en veel ineens, ik ga even op een bankje zitten. Honden snuffelen aan mijn been. Ik drink normale koffie.

Er wordt wel opvallend weinig geblaft, dat moet ik eerlijk zeggen. En terwijl ik dit noteer, is daar ineens een keffende corgi, die niet blij is met Balou.

Het was de goden verzoeken.

De corgi wordt even uitgelaten en ik neem een foto van chef Remco Hegi, gespecialiseerd in maaltijden en snacks voor hond en kat. Een driegangenkerstmenu heeft hij ook. Afgelopen jaar was dat zalm op toast, eendenbout en stoofpot van konijn.

De chef: "Ik ben geen voorstander van elke dag. Ze moeten gewoon brokken eten. Maar een paar keer per jaar mag het best iets speciaals zijn."

Patisserie doet hij ook en hij toont een taart. Voor honden. Het ziet er prachtig uit. Hegi: "Een hond ziet niet wat hij eet. Dit is een stukje emotie dat we erin leggen richting consument."

De baasjes worden uitgenodigd voor een hondenmassage. Masseuse Yvette Behrtel: "Wie geen hond heeft, kan een knuffelhond nemen."

Er liggen inderdaad hier en daar stoffen honden, net echt.

"Massage is helemaal niet moeilijk," zegt Behrtel. "Iedereen kan het en iedere hond houdt ervan. Het is wetenschappelijk aangetoond dat het goed is voor het welzijn van de hond. Dus niet alleen leuk!"

Hoe zachter, hoe beter, leren de baasjes. En niet op de wervels. Behrtel: "En kijk goed naar de communicatiesignalen van de hond. Bij massage heeft de hond de leiding."

Dat van dat blaffen had ik nooit mogen zeggen. Het is inmiddels een pandemonium.

Behrtel: "Dat heb je met honden. Ze communiceren. Laat ze lekker communiceren."

Ik denk daar heel anders over, maar ik ben hier zwaar in de minderheid.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl