Feestje van de dag: begrafenis van de rookruimte

Ik sta voor een dichte deur, potjandikkie. Nu weet ik ook wel dat Arti et Amicitiae een gesloten sociëteit is, en niet de minste in deze stad, maar ze hebben een openingsborrel van hun Art Space en ik ben van harte uitge­nodigd.

Wacht, daar is een oudere heer met een sjaaltje. Hij drukt op de bel van een andere deur. Ik volg hem gewoon.

Man met sjaaltje: "Als je rechts en rechts gaat, kom je op dezelfde plek."

Ik dank hem beleefd.

Ik volg de aanwijzing 'Exposition' en loop een trap met bijzonder fraaie vloerbedekking op. Boven tref ik twee gesloten deuren.

Verkeerd rechts en rechts.

Ik weer naar beneden.

Naast de bar (mobiele telefoons verboden) is een stampvol bijzaal­tje. Blijkbaar is het net tijd om te speechen.

"Mag ik heel even?" roept Gabriël Kousbroek.

Dirk Jan Jager, die duidelijk de ceremoniemeester is: "Nou, ik ­kondig jou dus aan en dan..."

"Mag ik heel even!?" roept Kousbroek, nu nog harder.

Jager roept nog iets als 'Voor meer inspiratie', maar Kousbroek begint al: "We bevinden ons op de begrafenis van onze rookruimte. Anders krijgen we allemaal kankerrrrrr."

Gabriël Kousbroek is vroeg begonnen vandaag.

"Maak je nou grappen over kanker?" vraagt een kalende man naast me en hij loopt naar de bar, hij heeft wel weer genoeg gehoord.

Kousbroek vertelt verder, over de beste rookruimtes in de stad. "The Queen's Head op de Zeedijk!" roept iemand. Hij heeft wel een punt.

Kousbroek vervolgt zijn speech, ergens toch bedoeld om een expositieruimte feestelijk te openen: "In plaats van een rookruimte is dit nu een opslag voor tekeningen van ­Artileden."

Hij steekt inmiddels een joint op, een statement. De spreker: "Nu wordt het onsamenhangend."

"Ja, dankjewel," zegt Jager, twee sturende handen op de schouders van Kousbroek. "Dankjewel."

Ik ben net drie minuten binnen. Het komt wel uitstekend overeen met mijn beeld van Arti et Amicitiae.

Gonny van Oudenallen neemt me op sleeptouw langs de geachte leden van de sociëteit. Als ik zo eens langs de kunstwerken loop, lijkt roken een grote inspiratiebron.

Voorzitter Babeth M. VanLoo vindt het zonde dat ik iets te laat was, ik heb haar performance gemist. Ze had een rieten mand op haar hoofd waarop 'I'm arty' stond. "Een beetje dada-achtig. We willen juist geen protocollen."

Alle leden van de sociëteit willen graag exposeren, maar er is nu eenmaal een streng programmeringsbeleid. "Daarom dit gebaar in de oude rookruimte. Voor mensen die zeggen, wij willen volgende week hangen. En het wordt wel levendig zo, hè."

Geen woord van gelogen.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl