Een meisje in een luier, want Amsterdam is suf geworden

Meteen bij de ingang staan een jongen en een meisje die verkleed zijn als - ik moet gokken nu - een Romeinse partysoldaat die wordt aangevallen door zaadcellen.

In de uitnodiging stond ook 'Trek je meest extravagante pak uit de kast en laat je zien', iets wat je aan de doelgroep van de Supperclub wel kunt overlaten.

Zelf ga ik gekleed in een spijkerbroek, grijze blouse en licht colbertje; de signature look van een journalist aan het werk. Wel zit er een ritsje aan de zijkant van mijn schoenen, terwijl die ook gewoon veters hebben. Ik vind dat nogal wat.

Van het gouden duo bij de ingang krijg ik een 3D-brilletje en het advies alles maar gewoon over me heen te laten komen. Nog voor de garderobe word ik al bepoteld door twee wandelende ogen.

In de benedenzaal zingt Miss Bunty een verdomd lekker mopje, dus ik neem plaats aan de bar. Opeens staat een meisje met een rode baret naast me, best dichtbij. Ze begint in mijn oor te praten.

Eerst denk je nog, die wil iets vragen, maar ze praat maar door, in gedragen volzinnen, in Engels met een vet Schots accent. "And you ask yourrrself: wrrrap thrrree times arrround a trrreee orrrr..." Als ze klaar is, is ze meteen weg ook.

Verwarring is snel gezaaid, en al helemaal bij een man door een meisje met een rode baret, dat is maar weer aangetoond.

In de grote zaal boven draait een man met glittercape rondjes in stroboscopisch licht. Dat had van mij korter gemogen.

Een meisje haalt glazen op. Ze gaat gekleed in een katoenen blousje en een luier. U leest dit goed.

Later op de dansvloer: een man en vrouw, beiden in een jurk met bakstenenmuurmotief, sluiten steeds andere gasten in, voor een gezamenlijke hug - een vriendelijke knuffel door een muur.

Of daar nog iets van een politiek statement in zit, gaat verloren in de beats van Skip & Die, een electro-garage-post-rhythm-digitale-sambarockband, waarvan ik de muziek niet goed thuis kan brengen.

Het is wel weer mooi geweest en ik laat de diepe nacht aan de jeugd. Bij de uitgang pols ik toch nog even wat nu precies de bedoeling is van de avond. Welnu, vertellen Jasha en Carlos, Amsterdam is suf geworden.

Deze clubavond, Vertoon, gaat de stad een kick in the ass geven. Het mag allemaal wel wat spannender en excentrieker en daarom wordt Vertoon een maandelijkse woensdagavond voor de echte Amsterdamse scène.

Fijn detail: toen ik ze net stoorde, stonden ze een babyfilmpje te kijken op de telefoon. Die maken het ook niet lang meer.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl