Een hoop gehijg en ritselende struiken in Artis

De nacht valt langzaam over Artis en dan begint het ook nog te miezeren. Naargeestig allemaal.

"Dat weer komt eigenlijk alleen maar goed uit," zegt Heleen Rouw van Artis, want zo meteen wordt een nieuwe tijdelijke attractie gepresenteerd, Moord in Artis. Een luisterthriller, wandelend door de schemerende dierentuin.

Eerst nog een kop warme thee dan maar.

Nu heb ik thuis die trailer zitten bekijken en ben ik er toch niet helemaal gerust op. Een gestalte loopt door een slecht verlichte hal. Dan hoort hij een raar geluid, van buiten.

Wat is dat?

Het is geen mens, verklapt de ­trailer.

Beeld van een leeuwin in nachtlicht en nog meer beestenspul, of alleen hun oplichtende ogen in het donker.

Wat ritselt daar in de struiken? Waar die kangoeroe voor op de vlucht slaat. De kangoeroe, uit het land met de meeste gifslangen ter wereld.

Ik zie er toch een beetje tegenop om door donker Artis te wandelen. Ineens klinkt er een hoop gekrijs in mijn koptelefoon. Als in de bioscoop onverwacht wordt geschoten, schrik ik het hardst van allemaal. Dat ziet er vast heel schattig uit, zo'n joekel van twee meter die een hupje in zijn stoel maakt, maar niemand zegt dat hardop tegen mij.

Vincent Lindeboom, die het spel ontwikkelde, vertelt over een mixed reality, over audio die zich vermengt met wat je om je heen ziet, en zo gaan realiteit en fictie door elkaar heen lopen.

"Loop rustig, luister goed."

Ik pols toch nog even of er flinke schrikeffecten in het spel zitten. Geen ritselende slangen, toch?

"Dat ga jij allemaal meemaken," zegt Rouw, terwijl haar handen spookje spelen.

In tweetallen worden we het park ingestuurd. Maar eerst krijgen we instructies - app, locatie, bluetooth aan - en een paraplu.

De verhaallijn: een journalist hoort creapy geluiden in Artis en gaat op onderzoek uit. Je krijgt aanwijzingen hoe je moet lopen en overal zijn beesten te horen - en dus af en toe dat creepy geluid, steeds dichterbij.

In het apenhuis loopt een aapje over een tak boven me. "Kijk, een aapje," zegt een stem in de app, want een grote gok is dat niet.

"Wat stinkt het hier," zegt de stem even later in het vogelhuis, want ook dat is een zekerheidje.

Ik wil verder niet te veel verklappen, maar er wordt een hoop in je oren gehijgd. Daar moet je van ­houden.

Opeens begint ook nog een kind keihard door al die dierengeluiden en dat enge gehijg heen te krijsen. Maar dat blijkt een levend exemplaar, dat net voorbijrent.

Dichterbij komt de mixed reality bij mij niet.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl