De scheepsbouw is in Noord (nog) een springlevende bedrijfstak

Op de bodem van het acht meter diepe droogdok van Damen Shiprepair Amsterdam kun je onder de schroef van de Northsea Rational doorlopen.

Vanuit deze hoek oogt de chemicaliëntanker als een elegant geheel: de sierlijke lijnen van het rood geverfde staal lijken eindeloos. En je weet dat het zo is, maar toch lijkt het een klein wonder dat deze honderd meter lange tanker met vier schroefbladen de wereldzeeën kan bevaren.

Benzinehaven
Tjeerd Schulting kwam hier achttien jaar geleden als stagiair binnenlopen, nu is hij directeur. Tijdens een wandeling over de werf vertelt hij hoe de Northsea Rational hier binnen twee weken helemaal wordt opgeknapt. Hij wijst op de 144 meter lange Harbour First, die verderop ligt.

Die chemicaliëntanker - Amsterdam is de grootste benzinehaven ter wereld - is al helemaal in de verf gezet. Daarnaast ligt de GMS ­Endeavor, een 71 meter lang hefplatform dat gebruikt wordt om windmolens op zee te plaatsen. Vorig jaar werd er door Damen nog een nieuw heliplatform op geplaatst.

Canadese meren
Op de NDSM-werf mag de scheepsbouwhistorie van Amsterdam dan tot leven komen, maar ga iets verder de haven in en je ziet een nog springlevende bedrijfstak. Op het terrein van Damen, dat tot 2013 bekendstond als Shipdock, wordt zestien uur per dag aan schepen gewerkt, in ploegendiensten. En als het moet, gaat het 24 uur per dag door.

De werkdruk op de scheepswerf fluctueert sterk. Gemiddeld werken er tussen 200 en 250 personen, van wie 125 in vaste dienst. Een deel van de medewerkers komt uit het buitenland. "Iemand die bereid is met een las­tangetje in een dubbele bodem te gaan liggen, is lastig te vinden in Nederland," zegt Schulting.

Een deel van het werk wordt gedaan in een grote, naar staal ruikende loods. Hier staan platenpersen, freesmachines en zijn overal lassers aan het werk. Op dit moment wordt er elke twee weken 280.000 kilo staal verwerkt tot gigantische elementen. Later dit jaar worden die in de Canadese meren gebruikt om een nieuw olieplatform op zijn plek te krijgen.

Pijnlijke vraag
Het leven van een directeur bestaat uit veel praten, bellen en e-mailen, maar elke week probeert Schulting wel een rondje over de werf te lopen: "Mooier wordt het toch niet."

Hij geniet, wandelend over de bodem van Dok 4, het 250 meter lange en 36 meter ­brede reuzendok van Damen. Zou de scheepswerf ooit plaatsmaken voor woningen, een optie die in Koers 2025 wordt opgeworpen? "Dat is een pijnlijke vraag," zegt Schulting.

Hij vertelt over de historische banden van Amsterdam-Noord met de scheepsindustrie - ooit was dit eventjes de grootste scheepswerf ter wereld - maar hij zegt ook dat in 2028 een erfpachttermijn afloopt en de bestemming 'zware industrie' dan komt te vervallen.

Met alle betrokken partijen wordt nu gesproken.

Van invloed is ook wat er met de buren gebeurt: Cargill, aan de overkant van het IJ. Zolang dat bedrijf er zit, is hier geen woningbouw mogelijk.

Schulting hoopt een eventuele verhuizing in elk geval zo lang mogelijk uit te stellen. "Ik snap dat er grond nodig is om huizen te bouwen. En zo'n bedrijf binnen de Ring van Amsterdam, je weet dat het niet voor eeuwig is."