De presentatie van Cruijff 14: dat is genieten

Als je een boek kunt schrijven over Johan Cruijff, moet je dat nooit laten, dat is een oude uitgeverswet. En dan moet de boekpresentatie beginnen om 14.14 uur.

Hartstikke leuk bedacht.

Ik krijg twee consumptiebonnen. Dat vind ik dan weer niet consequent.

Ik verheug me vooral op Jean-Marie Pfaff. Voor de jonkies: Pfaff is een Belgische kamper die toevallig de beste keeper ter wereld werd. Zijn reddingen werden alleen overtroffen door zijn uitspraken.

Na een gestopte penalty voor Bayern München tegen de Duitse televisie: "Ich ahnte die hoeke."

Maar hoogtepunt was zijn speech na zijn afscheidswedstrijd in Koning Boudewijnstadion: "Mij resten slecht twee woorden: danku wel."

Kijk aan, Ben Wijnstekers is er wel al. Het is zijn schuld dat mijn oudste zoon voor Feyenoord is. Het kind was een jaar of zes, zeven en Wijnstekers gaf een voetbalclinic op zijn club, destijds in Hilversum. Een echte voetballer! Diep onder de indruk was hij en sindsdien kakkerlak.

Zijn jongere broertje, ook geboren in Amsterdam, is gewoon Ajacied, dus dat was nog een extra reden voor ruzie bij de Van der Beekjes thuis en daar bedank ik Wijnstekers hartelijk voor.

Hij: "Doe hem in elk geval de groetjes."

Dat zal ik zeker doen, want het jong leest geen krant.

Pfaff komt binnen. Ik kan hem nu best fotograferen tijdens een interview, met AT5 bijvoorbeeld, altijd leuk, maar ik fotografeer hem liever één op één. Dan kan ik 'Danku wel' tegen hem zeggen. Sorry, dat is belangrijk voor me.

De praatjes.

Ron Meijer kwam met het idee: een bundeling van anekdotes over Johan Cruijff. "De René van der Gijps en al die andere boeken die goed verkopen, dat kennen we nu wel." Auteur Maarten Bax vond het meteen een goed idee.

Er komen op het podium een hoop anekdotes voorbij, maar bij de meeste had je geloof ik beter gewoon bij moeten zijn.

De microfoon gaat naar Gino en dat zullen we weten. Hij vertelt over een plakboek met voetbalplaatjes en somt een hele Ajaxselectie op - alfabetisch. Blankenburg, Cruijff enzovoorts, tot en met Wever, de reservekeeper.

Dan: "Ik zeg tegen Sjaak, ik zeg Sjaak, ik heb jou nooit zien spelen, maar jij hebt mij wel twee keer zien spelen."

Gino is muziekleraar uit Zeeland, maar in zijn vrije tijd zong hij, ook twee keer voor oud-internationals. Na weer een lang verhaal blijkt dat hij ooit een handtekening van Cruijff kreeg, het hoogtepunt van zijn leven.

Dan: "Hé Jean-Marie!"

Vroeger ging Gino weleens kijken naar SK Beveren met een jonge Pfaff. Ook dat elftal somt hij op.

Dan is het klaar.

Ik heb genoten.

Lees ook: Zo gewoon was het fenomeen Johan Cruijff