De opening van We Make The City: ‘Het was lekker holistisch’

Ongelijkheid is een belangrijk thema in Amsterdam, al helemaal in de toekomst. Daar gaat We Make the City de komende dagen over. Duurzaamheid, diversiteit, zorg, ondernemerschap. Deze krant had er afgelopen weekend een extra bijlage over.

Opening Night is in Theater Amsterdam, met een walking dinner en later een borrel. Dan kom ik in actie.

Ik moet tussendoor wel twee uur met acht sprekers trotseren, en nog wat creatieve intermezzo’s.

Voor de deur van Theater Amsterdam passeert een dertiger, blonde krullenbol, koptelefoon op het hoofd. Dat is blijkbaar ook zijn telefoon: “Hoe moet ik dat regelen dan? Als burger van Amsterdam zijnde?”

Zo’n avond wordt het.

Ik geef mijn jas af bij de garderobe. Daar hangen minder jassen dan er rugzakjes liggen. Ik wilde dat ik dit verzon.

Een hapje dan maar, in dit Amsterdam van de toekomst. Het ­walking dinner blijkt, mits het juiste bonnetje, een bakje met parelgortrijst en salade en drie balletjes falafel, eventueel met houten lepel.

Ik doe echt mijn best niet overal en altijd maar ironisch over te doen, maar het wordt me in de praktijk gewoon heel erg moeilijk gemaakt.

De bakjes worden leeggegeten op de trappen voor het theater, nog even genieten van het zonnetje. ­Types beleidsmedewerker van een gemeentelijke dienst, consultant met het hart op de juiste plaats en de creatieve techsector natuurlijk.

We gaan naar de grote zaal, voor de eerste sprekers. Organisator Egbert Fransen heet ons welkom – in het Engels. Met op de achtergrond een enorm scherm met: ‘We make the city. BETTER FOR ALL OF US.’

Ben ik dan definitief een ouwe lul? Dit gaat over de toekomst van Amsterdam, en de voertaal is Engels, zonder uitleg, zonder intro, alsof het volkomen normaal is.

Nou, ik vind van nakkes.

Wethouder Udo Kock praat ook meteen over de grens. “It’s not just words. It can be done. It has been done.”

Dat gaat over vernieuwing, alleen al in Amsterdam-Noord, ik vertaal het even.

“Amsterdam is city where everybody counts. That’s a big responsibility ánd big fun.”

Of words van die strekking.

Daarna de ene Engelstalige spreker na de andere. Eentje heeft een achtstappenplan hoe het beter moet met ‘our city’. Dan heb ik ook nog een puntje, attenoje.

De borrel na afloop speelt zich weer grotendeels af op de trappen buiten. Er zijn nog een paar bakjes parelgortrijst over, wel salade, geen balletjes falafel.

Maurice Seleky, van de organisatie, is onder de indruk. “Het was lekker holistisch. Mijn brein gaat alle kanten op.”

Die snap ik wel, ja.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl