De kinderen zijn naar bedje toe, nu mogen de grote mensen

Overdag hebben kinderen hier lopen ravotten, maar die zijn hop-hop naar bedje toe en nu mogen de grote mensen. Het MediaLab is de digitale speeltuin van Cinekid: 1200 vierkante meter speelgoed uit de toekomst.

Maar eerst moeten er Cinekid Media Awards worden uitgedeeld en daarna krijgen we ook nog een half uur drank en bitterballen. Om me heen staat het slag jongelui dat altijd de rugzak omhoudt. Dat is sowieso geen gezicht, maar in het openbaar vervoer én op borrels moest het strafbaar worden - ik geef het even mee aan Rutte III.

Eindelijk mogen we. Het eerste waar ik in de immense loods tegenaan loop, is een carrousel van kunststof. Politiemotor, duikboot, paardje, de klassiekers. Daarnaast hangt een stellage van doeken, waarop zingende YouTubers worden geprojecteerd. Die kregen een eervolle vermelding, herinner ik me nu.

Tot nu toe is de toekomst niet heel spannend.

Ik zie een fietser met een virtualrealitybril en een Playstationcontroller die is aangesloten op een diascherm. Je kunt ook met een bal gooien. Dan beweegt de zon op een kamerbreed scherm. Daar moet je thuis ook maar net de ruimte voor hebben.

Of negen liggende beeldschermen. Als je erop tikt, verschiet het van kleur of begint een pudding te drillen. Verhip, dat is waar ook. Er zit ook speelgoed voor de hele kleintjes tussen.

Ik wurm me naar de bar en ben inmiddels sta-pel-gek van al die rugzakken die porren en blokkeren en alsmaar uitdijen. Wat is dat toch, mensen? Ik neem mijn fiets toch ook niet mee de kroeg in? Of een trolley?

Gelukkig sta ik even later op een trampoline en spring ik rondjes, een draaiende GoProcamera achterna. Dat ding gaat veel te snel, dus ik val half.

"Nog tien seconden," roept een man achter een laptop, die de opname ter plekke edit. Introotje, muziekje. En een veel te grote man met een veel te blij hoofd die op en neer hopst, ook in slow-motion.

Ik laat het allemaal maar over me heenkomen.

Voor de foto word ik voorgesteld aan de mannen van Dropstuff, met hun Golden Lion Audience Award. Leuk, zeg ik.

Winnaar: "Leuk? Leuk!? Dit is dé prijs!"

Hij wijst hem aan. Het is de carrousel.

"Nee, dat is een virtualreality-installatie," zegt René van Engelenburg. Hij legt uit dat hun installatie volkscultuur verbindt met high art en high culture en dat is juist in deze tijden van verwijdering heel belangrijk. De rit is tevens een rollercoaster die laat zien hoe Amsterdam langzaam verandert in Venetië.

Even later zit ik op een politiemotortje, met een VR-duikbril op, op zoek naar verbinding.