De jongens hebben het Jett Rebelvirus

De zaal van het DeLaMar Theater stroomt vol met tieners en hun familie. Een jongen met een enorme hasjwalm kruipt voor.

Dit is de finale van het Rozentuinfestival, de jaarlijkste - en laatste - talentenjacht van Amsterdamse scholieren, dat zich mag beroepen op eerdere winnaars als Douwe Bob en Mano Bouzamour.

"Dit wordt onze kunst van later, jonge," zegt een stuiterbal in de stoel naast me. "Echt supergoed."

En ook de jury zegt supergoede dingen. Raymi Sambo: "Ik weet, dit is appels met ambulances vergelijken. Maar we kijken wat erboven uitsteekt."

En Douwe Bob: "We kijken naar durf en lef."

Welnu, dat is bij de eerste de beste act meteen te zien. Ismini heeft alleen tekst en dans. Haar tekst is de schattige tekst zoals een meisje van zeventien die schrijft als ze haar vriendje voor het eerste durft te vertellen dat ze van hem houdt. Maar eerst danst ze - zonder muziek.

Dan gebeurt het, och'arme. Tijdens dat dansen raakt haar microfoon los. Ismini vertrekt geen spier, maakt haar dans af en steekt daarna de rest van haar verhaal af, zonder hapering en zonder microfoon, gewoon, aan de rand van het podium.

Zeventien jaar.
Dan ben je een hele, hele coole.

Juliëtte zingt over liefdesverdriet, met de mooi boos kijkende danseres Amber ernaast. Vera is een hedendaags circus, met originele acrobatiek op een boekenkist en met een arsenaal aan schoenen.

"Het is een beetje een doorsnee jurypraatje," zegt Sambo, en dat is opnieuw uitstekend gesproken, "maar we zien bijzondere dingen voorbijkomen, dus het is best pittig."

Ook is er een brassband met een toneelstukje. Een aantal acts zijn vooral leuk voor vrienden en familie, maar dat is geen schande natuurlijk. Het zijn tieners en de gunfactor hebben ze stuk voor stuk.

Voordat Nikki begint te zingen vertelt ze eerst hoe goed alle scholieren het hier maar hebben, want als ze toevallig was geboren in Bangladesh had ze deze kleding moeten maken in plaats van even te kopen bij H&M. "De mens kan soms gemeen zijn. Wreed."

Lief!!

Het vooroordeel wordt toch al bevestigd: als meisjes van deze leeftijd muziek maken, zingen ze een gevoelig liedje op een gitaar en op een kruk. Jongens van deze leeftijd hangen vooral heel erg de popmuzikant uit. Het Jett Rebelvirus.

Jana Mila (17) heeft maar drie minuten nodig om te winnen. Gewoon, op een kruk.