De missie van Messi
De geniale dolkstoot, het verwende gedrag en de hand van God
Lionel Messi gaat voor de vijfde keer proberen met Argentinië dan eindelijk wereldkampioen te worden. In deze rubriek volgt Het Parool zijn missie. Aflevering 6: de twee gezichten van Messi.
Bijna was Plan B Messi fataal geworden.
Louis van Gaal die met Wout Weghorst een geheim wapen lanceerde dat de droom bijna uiteen deed spatten. Een sta-in-de-weg van wie ze niet eens de naam konden uitspreken. Vol ongeloof stonden ze na negentig minuten bij elkaar.
Messi stond het huilen nader dan het lachen.
Terwijl hij dacht dat hij er al was, dat de halve finale tegen Kroatië al was bereikt. Makkelijker dan hij het zich had kunnen voorstellen.
Dolkstoot
Want tot zo’n tien minuten voor het einde van de kwartfinale was het Nederlands elftal krachteloos. Hij had er maar een paar acties voor nodig gehad ze op de knieën te krijgen.
Eerst die uitgekookte overval vanuit een hinderlaag. Die werkelijk geniale dolkstoot in de 35ste minuut op Molina, die de 1-0 maakte. Een bliksemflits, de in één keer perfecte rechte lijn getrokken door de meesterhand.
Zelf had hij tot dan toe niet veel laten zien. En ook in de tweede helft niet, tot hij schijnbaar achteloos die strafschop achter Noppert schoot. 2-0.
En later na die loeiharde strijd in de strafschoppenserie nog een keer.
Maar die pass in de eerste helft…
Januskop
Ook liet hij zich zien als een vervelend ventje, een zeurend kind met z’n valpartijtjes. Een verwend, naar jongetje dat z’n zin niet krijgt. Lelijk. Daar was niets koninklijks meer aan, en Maradona schudde zijn hoofd.
Messi, de man met de januskop. De man met de twee gezichten.
En dan was er nog die opzichtige handsbal van Messi, ergens in de tweede helft. Midden op het veld, midden in de schijnwerpers.
Voor de neus van de scheidsrechter tikte hij de bal met zijn hand weg, een Nederlandse aanval onderbrekend. De hele wereld zag het.
Heilige graal
Wat een gele kaart had moeten zijn, bleef onbestraft. De scheidsrechter, als bij toverslag verlamd, greep niet naar zijn borstzakje.
De hand van God.
Om maar weer eens terug te keren naar de vergelijking Messi-Maradona.
Nog twee overwinningen scheiden Argentinië van een derde wereldtitel. Maar belangrijker: nog twee zeges en Messi heeft dan eindelijk waar hij al vijf WK’s voor strijdt: zijn eerste wereldtitel. Pas als hij met de wereldbeker zwaait, heeft hij voor zijn gevoel die lastige horzel Maradona van zich af weten te schudden.
Maar zover is het nog niet.
De tocht is nog ver. En zwaar. Met kapmessen wisten de Argentijnen al ver door te dringen op hun taaie missie. Nog twee hindernissen op weg naar de Heilige Graal.
