De films van Paff: dit is het oordeel van de bezoekers

COLD WAR

Cold War van de Poolse regisseur Pawel Pawlikowski heeft de Paff Publiekprijs gewonnen. De film vertelt het gepassioneerde liefdesverhaal van twee muzikanten, complete tegenpolen die door het lot tot elkaar worden veroordeeld. Tegen de achtergrond van de Koude Oorlog leidt de stormachtige affaire tussen bandleider Wiktor en zangeres Zula hen tussen 1949 en 1964 van Polen, via Berlijn en Joegoslavië naar Parijs, en weer terug.

Huib Kleijn (67), gepensioneerd
"Ik vond het een prachtige film, die een mooi tijdsbeeld gaf. Wij zijn opgegroeid in die tijd, niet dat ik me de vijftiger jaren zo goed herinner, maar we hebben het wel allemaal meegemaakt. Het verschil tussen Oost en West en de moeilijkheden om daar te komen en weg te komen, kwam heel mooi naar voren. De setting was ontzettend knap gedaan, ik denk ook dat het er in die tijd zo uitzag in het Oosten. Dat kwam natuurlijk ook door het zwart-wit, het was heel geloofwaardig."

Kathrien van Dam(65), gepensioneerd
"De film heet 'Cold War', maar ik zou het 'IJzeren Gordijn' noemen. Dat komt omdat wij uit het Westen komen en de film door een Pool is gemaakt. De film is een liefdesgeschiedenis, een soort Romeo en Julia, in een absurde context. Het was een zonnige dag vandaag, maar ik heb er absoluut geen spijt van dat ik binnen zat om deze film te zien."

Alwin Helmink (37), journalist
"De film zag er goed uit: mooi verhaal, goed gedraaid en mooie muziek. Er zat veel traditionele Poolse zang in, maar ook jazz en klassiek. De film gaat over het liefdesverhaal van twee mensen wiens leven zich afspeelt tussen de muziek en dat was heel goed in de film verwerkt. Dat sprak mij enorm aan."

GIRL
Girl is een Belgische film en vertelt een confronterend verhaal over identiteit en gender. In de film wordt het leven geschetst van de vijftienjarige Lara wier grootste droom is carrière te maken als ballerina. Behalve de gebruikelijke uitdagingen die daarmee gepaard gaan, wordt het voor Lara nog moeilijker gemaakt. Zij is namelijk geboren als jongen.

Irene van Baarsen (55), ondernemer

"De film was wel een beetje langzaam, maar dat was niet heel erg. Ik vond het erg heftig. De hoofdpersoon legt de lat heel erg hoog, omdat zij en van gender verandert en ook een ballerina wil worden. Het heeft wel indruk op me gemaakt, omdat ik nooit echt realiseerde wat er allemaal bij komt kijken. Het heeft een impact op alles in iemands leven en dat kan heel frustrerend zijn. Zij had ook geen geduld omdat ze zo graag een ander lichaam wilde, dat was heel mooi gespeeld."

Alex van den Akker (25), coassistent

"Dat zij niet kon praten met haar vader over haar gevoelens, dat vond ik heel intens en herkenbaar. Die band tussen hen vond ik het heftigst, maar ook mooi weergegeven. Zij blokkeert helemaal in dat proces omdat ze oprecht niet kon praten erover. Natuurlijk is het heftig hoe zij omgaat met haar lichaam - want ze wil een ander, maar dat is het plastische deel van het alles. De emoties van de acteurs vond ik zo goed."

Naomi Donner (33), arts in opleiding

"Een geweldige film. Ik vond het heel indrukwekkend hoe die hoofdpersoon inzichtelijk maakt hoe haar lichaam niet meewerkt. Zowel voor het vrouw zijn als bij het dansen van ballet. Zij wordt gedwongen om zich aan te passen aan die tweedeling die wij in de wereld handhaven, dat is eigenlijk zo idioot. Maar het was super mooi gespeeld en dat maakte echt indruk."

BECOMING ASTRID
Becoming Astrid laat de meest ingrijpende periode zien van een van de best verkochte kinderboekenschrijfsters ooit. Astrid Lindgren groeit op in een klein, strenggelovig dorpje in Zweden waar haar talent voor schrijven niet onopgemerkt gaat.

Wanneer ze zwanger raakt van de eindredacteur van de lokale krant waar ze werkt, moet de jonge Astrid noodgedwongen in Denemarken bevallen en haar zoontje Lasse achterlaten bij een pleegmoeder.

Wanneer de kleine Lasse halsoverkop terug naar Astrid moet, is de afstand tussen zoon en moeder hartverscheurend. Het is dankzij haar talent voor verhalen dat ze het gat tussen haar en haar zoontje al vertellende weet te dichten.

Sandra Hellemond, 47
"Prachtig. Ik heb Astrid Lindgrens biografie gelezen omdat ik erg geïntrigeerd was door haar levensverhaal, deze film heeft dat mooi in beeld gebracht. Mijn hart brak tijdens de emotionele scenes waarin de jonge Astrid haar baby moest achterlaten. Becoming Astrid is een mooi eerbetoon aan het tragische leven van deze beroemde schrijfster."

Anny Sodeike, 58
"Een ingrijpende film. In Becoming Astrid zitten voor mij veel herkenbare elementen, dat maakt het ook erg persoonlijk. Ik vind het knap hoe tragische gebeurtenissen rondom het moederschap en schaamte in beeld zijn gebracht. Ondanks al het leed vond ik de film ontzettend indrukwekkend."

Lize Visser, 71
"Zeker een aardige film, maar geen topper. Ik had verwacht meer van haar schrijverscarrière te zien, maar dat zat er eigenlijk nauwelijks in. Helaas ging ik juist daarom naar de film; dat valt logischerwijs tegen dus. Ik hoorde dat het een goede film was, maar ik had andere verwachtingen helaas."

ENGEL
Engel gaat over de wereldberoemde wielrenner Thierry die tijdens een vakantie in Senegal halsoverkop verliefd wordt op prostituee Fae. Hun liefde op het eerste gezicht wordt gevoed doordat ze iets in elkaar herkennen - beiden geven hun lichamen om fans of klanten te verrukken - en doordat ze in de ander een uitweg zien uit hun benarde situaties. Maar de volgende ochtend wordt Thierry dood gevonden, en Fae gearresteerd.

De Vlaamse regisseur Koen Mortier (Ex Drummer) baseerde Engel op een novelle van Dimitri Verhulst, op zijn beurt een sterk gefictionaliseerde versie van de laatste levensdagen van de Belgische wielercoureur Frank Vandenbroucke.

Gijs Dekkers (36), business controller
"Deze film past wel bij het herfstgevoel, een beetje somber. De beelden zijn donker en de film is af en toe wat schokkerig opgenomen, daardoor word je echt meegenomen in het verhaal. Er wordt ook veel drugs gebruikt waardoor je zelf ook zo'n katerig gevoel krijgt. De wending aan het einde vond ik onverwachts. Ik wist niet dat de film los gebaseerd was op een waargebeurd verhaal, maar ik kan me zo voorstellen dat dit in het echt ook zou kunnen gebeuren."

Marlou Letsoin (29), kinderoefentherapeut
"Ik had medelijden met de hoofdpersoon, hij was eenzaam aan de top. Als sporter moest hij steeds presteren maar hij kon dat niet waarmaken. Daardoor werd hij behoorlijk schizofreen. Ik kreeg van deze film echt het gevoel dat het leven van een topsporter heel treurig kan zijn. Ik weet niet of ik Engel zou aanbevelen, ik kreeg er een zwaar gevoel van. Ik moet nu echt even iets leuks doen om mezelf weer op te peppen."

Margot Loorbach (56), jongerenbegeleider
"Ik vond de film wat langdradig en ik ben ook niet zo'n liefhebber van die schokkerige beelden. Toch vond ik hem intrigerend. Het verhaal verliep niet chronologisch. Ik vroeg me steeds af: is dit een flashback, een droom of een vooruitblik? Omdat ik dat probeerde te begrijpen, bleef ik bij de les. Ik was ook benieuwd wie de hoofdpersoon nou daadwerkelijk was. Hij was voortdurend onder invloed van middelen. De film zet je dus wel aan het denken, maar hij is niet geschikt voor een groot publiek."

SHOPLIFTERS

Shoplifters, van de prijswinnende Japanse regisseur Hirokazu Kore-eda, vertelt het verhaal van Osamu en zijn familie. Als Osamu en zijn zoon na hun zoveelste winkeldiefstal weer onderweg naar huis zijn, komen ze buiten in de kou een meisje tegen. Wanneer blijkt dat ze van huis is weggelopen, neemt Osamu haar mee naar huis, waar ze al snel wordt opgenomen in het hechte gezin.

Joram Willink (43), producent
"Het was een mooie en hartverwarmende film die de betekenis van familie onderzocht. Er wordt een antwoord gezocht op de vraag gezocht: wanneer ben je eigenlijk een moeder? Het verhaal ontwikkelde zich langzaam en op het einde zat een goede twist die ik maar niet zal verklappen. Ik laat mij graag verrassen door buitenlandse films, maar het is wel anders dan de meesten mensen gewend zijn. Je moet er van houden.

Iris de Moor (33), business controller
"Persoonlijk ben ik niet zo van arthousefilms maar deze was echt heel mooi. Het was een soort puzzel die langzaam op gang kwam en die je steeds beter ging begrijpen. De verhoudingen tussen de hoofdpersonen waren niet gelijk duidelijk en kwamen pas op het einde goed naar voren. Ik ben uiteindelijk niet laaiend enthousiast omdat het verhaal wel heel traag was. Het Japans maakt het ook gewoon net iets moeilijker te volgen."

Marije van Leeuwen (41), manager aftersale
"Deze film was zeker de moeite waard en zeer indrukwekkend. De Japanse sfeer kwam heel goed naar voren en de karakters waren heel aandoenlijk en kwetsbaar. Door armoede en verwaarlozing zaten de hoofdrolspelers in een grijs gebeid. Eigenlijk waren het boefjes op de grens van wat wel en niet mag. Dit gaf de karakters heel veel warmte en begrip. De karakters in combinatie met de klinische Japanse sfeer maken deze film echt een aanrader."