De derde bril gratis? Dat is hier vloeken in de kerk

Ik word uitgenodigd voor de ­Nana Woody & John Awards. Professional die ik ben, vraag ik dan: wat zijn de Nana Woody & John Awards precies?

Het antwoord: "Brillen, en alles wat daarmee te maken heeft."

Het is lastig uitleggen, maar ik ben op zulke momenten even volmaakt gelukkig.

De awards worden uitgereikt in The Harbour Club, ook dat nog, met warm eten en alles, en meer wil ik niet weten.

Dit wil ik ondergaan.

In The Harbour Club zijn opmerkelijk veel mensen met een bril, zo'n XXL-model, maar het kan zijn dat ik erop let. Zelfs mijn nieuwe favoriete collega La Hering draagt zo'n joekel. Dat zie ik voor het eerst.

"Man, ik was een paar jaar geleden al brildrager van het jaar."

Organisator Dick van der Niet valt haar bij: "Nee joh, zij is een icoon voor brillen."

We zitten inmiddels aan tafel.

Van der Niet: "En jij mag ook weleens een nieuwe, zeg."

Hij pakt mijn bejaarde brilletje dat op tafel ligt. Die ligt daar omdat ik anders niet kan zien wat ik schrijf - vraag maar niks.

Het is inderdaad een oud besje, gammel, antiek en inmiddels behoorlijk wankel op de pootjes. Maar zo draag ik mijn brilletjes graag, het liefst tot ze uit elkaar vallen.

Een opticien zei eens tegen me: "Ik snap het, het is net als met je lieve omaatje. Je wilt haar niet kwijt, maar op een gegeven moment moet je kunnen zeggen: het was goed zo."

Er wordt vanavond een enorme hoeveelheid awards uitgereikt, voor preventie, duurzaamheid, innovatie, monturen, zonnebrillen, want vanavond gaat het erom niet zo goedkoop mogelijk brillen te verkopen, maar zo goed mogelijk voor ogen te zorgen.

'De drogist' of 'de derde bril gratis' komt nogal eens voorbij. Dat is hier vloeken in de kerk.

Ik hoor een hoop nieuws. We gaan toe naar een bril die je hersenactiviteit meet en dan een seintje afgeeft: pas op, je valt in slaap! Handig voor achter het stuur.

En ook: zware, grote monturen gaan er weer uit. Het nieuwe hip is superdun, metaal, rond, liefst met kleine details.

Hallo! Dat ben ik! Dit is precies wat ik mijn naaste omgeving vertel, al decennialang eigenlijk. Avant-garde is gewoon een kwestie van lang genoeg wachten.

Van der Niet, kenner: "Zeker! Je loopt voorop. Maar je hebt wel een nieuwe nodig."

Laatste kwestie. Waarom heten die awards nu Nana Woody & John?

Van der Niet: "Nana Mouskouri, Woody Allen en John Lennon. Als ik het één keer vertel, vergeet je het nooit meer."

O, ja, nee, tuurlijk.

Nooit meer.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl