Plus
De Aker meets Zuidoost: 'Ze zijn gezellig, net als wij'
Voor een blik buiten de eigen wijk ging een klas van De Odyssee uit De Aker op bezoek bij de Lotusschool in Zuidoost - en vice versa. 'Ik zou ook best een uniform willen dragen.'
Welke kinderen uit Zuidoost komen en wie van De Aker bij Osdorp zie je meteen. Je pikt ze er zo uit. Die zit hier op school, die is op bezoek. Geen kunst aan.
Op de Lotusschool in Holendrecht dragen de leerlingen namelijk uniformen, nogal uniek in Amsterdam. De kinderen van De Odyssee uit De Aker - ook uniform gekleed met sneakers, skinny jeans en T-shirts - vinden het machtig interessant.
Maissae (12) zou er nu ook wel eentje willen. Rilaysa (11) schudt haar hoofd. Zo ideaal is zo'n net overhemd met donkerblauwe trui, grijze rok en zwarte legging nou ook weer niet.
Welkom in mijn wijk
In het kader van 'Welkom in mijn wijk' is groep 8 van De Odyssee op bezoek bij de Lotusschool, en een dag later volgt een tegenbezoek. Twee weken lang leren ze elkaar kennen: eerst op afstand, daarna live. Maandagochtend was de eerste ontmoeting.
De Odyssee is met de metro naar Holendrecht gekomen. Hartstikke spannend vond Maissae dat, vooral het ontmoeten van de Lotusleerlingen. "Je kent de kinderen niet. Je weet niet of ze aardig zijn."
Maar het ijs is snel gebroken. De school ruikt naar pasta - op de Lotusschool krijgen de kinderen ontbijt en warme lunch - en al gauw gaat het over eten ("Ik houd ook van döner") en andere overeenkomsten ("Ik wil ook in Amerika wonen!")
Vaynie (12) ("Ik word later danseres en kraamverzorgster") van de Lotusschool leidt haar gasten trots rond.
Zij heeft haar evaluatie van de bezoekers al klaar. Prima volk, die Odysseekids. "Ze zijn gezellig en vrolijk. Net als wij."
Ziek melden
Welkom in mijn wijk werd elf jaar geleden opgericht door Sharon Polak en Anita van der Stap. Dat deden ze uit frustratie over de gescheiden werelden waarin Amsterdamse kinderen opgroeien.
"Sommige kinderen komen nog altijd hun wijk niet uit. Ik wilde iets doen wat niet ingewikkeld was. Dat het niet gaat over multiculturaliteit of problematiek. Gewoon elkaars wijk en elkaar leren kennen."
Want wie de ander niet kent, vindt die toch een beetje eng. Dat ziet Polak nog steeds. "Als kinderen van witte eliteschooltjes meedoen, zijn er altijd wel een paar die zich ziek melden. En andersom zijn Turkse of Marokkaanse Amsterdammers wantrouwend of ze wel geaccepteerd worden."
De Lotusschool telt minder dan tachtig leerlingen, terwijl De Odyssee meer dan vierhonderd kinderen heeft.
Tegen polarisatie
Thomas (12) bevalt het wel, zo'n kleine school waar je een warme maaltijd krijgt. Zeker als Michandro (12) vertelt dat hij altijd lekker eet als hij op school luncht.
Rayane (13) vindt het wel apart dat ze in Holendrecht in een buurtcentrum hangen na school. "Wij chillen vooral thuis bij elkaar. Maar wij wonen ook niet in een flat."
Tijdens een speurtocht verkennen de kinderen de wijk. Ze interviewen de manager van het buurtcentrum, gaan langs bij het wijkteam, verjagen de peuters bij de klimrekken en rennen als een groep hinden over het speelplein.
Denk de uniformen weg en het is nu al één klas geworden. Polak: "En dit is dag 1, nu zetten ze nog allemaal hun beste beentje voor. Op dag 3 is het een kabaal en is iedereen aan elkaar gewend."
Ondanks de in de media veelbesproken polarisatie en de ogenschijnlijk gedeelde wens om groepen beter te laten mengen, is het voor Welkom In Mijn Wijk hard werken om scholen mee te krijgen.
Polak: "Ze zeggen dan: we hebben al zo veel projecten. En dat is ook zo. Maar wat je vooral moet hebben, is een schooldirecteur die het belang ziet van echt werk maken van onderdeel zijn van de Amsterdamse samenleving."
