Boefje Cornald Maas kan het niet laten, in die mooie Wester

Mag ik vijf behoorlijk verwarrende minuten delen? Ik stap uit lijn 14, wandel naar de Westerkerk en opeens denk ik: ben ik eigenlijk weleens in de Westerkerk geweest?

Misschien is dit herkenbaar, ik hoop van wel. Dertig jaar geleden verhuisde ik naar deze stad. Dan heb je een rondje te maken. Veel komt er snel van, maar er zijn ook iconen, de écht grote, waarvan je denkt: ach, dat komt vast nog wel een keer. Dat gebeurt ook, in de regel met vrienden uit de provincie (rondvaartboot, Bananenbar) of Duitsland (Anne Frank Huis, Portugese Synagoge).

Maar de Westertoren? Dé Westertoren. Toch langzaam ook een klein beetje mijn Westertoren? Die is er per ongeluk bij ingeschoten, of ik ben het vergeten - werkelijk geen idee. Die trappen ben ik nooit opgelopen, dat weet ik wel zeker.

Mijn verwarrende vijf minuten zijn nog niet afgelopen, ik moet de schuifdeur nog binnen. Ik stap de drempel over en val stil. Ik heb een mal baantje dit jaar en ben regelmatig sprakeloos, maar dit?

Een kerk, hoog, imposant, een eerste indruk zoals God die wilde voor simpele plaggers. Maar vanavond ook nog eens verlicht met slechts rood langs de pilaren, en de rest met kroonluchters, met echte kaarsen. Het middenschip staat vol ronde tafels met kandelaars.

Afgelopen maandag nog schreef ik over Carré als mooiste restaurant van de stad. Ik was een blinde, onwetend. Laat dit een rectificatie zijn. Nooit eerder zag ik een sfeervollere plek voor een bord warm eten. En, anders dan Carré, gewoon te huur, laat ik me vertellen door de catering. Alsnog mijn geheimtip van het jaar.

De Winq Awards, want daar zijn we hier voor, worden gegeven aan mensen die het goed voorhebben met diversiteit en dan graag in de lhbt-hoek. Er zijn meerdere sprekers en winnaars. Gastheer Cornald Maas vraagt graag of ze nog single zijn.

Ahmed Aboutaleb wint de People Award. Hij weet hoe het is om zich een minderheid te voelen, hij snapt homo's, Joden. "Dus het kan niet zo zijn, het kán níét zó zíjn dat je zelf alle ruimte claimt en anderen die ruimte niet geeft." Staande ovatie.

Boefje Maas kan het niet laten. Hij vraagt of Aboutaleb ooit zelf de aanvechting voelde. "Nou, ik heb wel een anekdote. In 1978, '79 kwam ik met de bus uit in een zijstraat van het Rembrandtplein. Mannen keken naar me. Wat doet deze jongen hier!? Dat was mijn eerste kennismaking."
Maas: "Zat Gordon daar toevallig bij?" Allemaal in die mooie Wester.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl