Bij de Opzij Top 100-presentatie zit de zaal vol uitzonderingen

Ik wil niet meteen het slechtste van vrouwen denken, maar de presentatie van de Opzij Top 100 is wel precies tegelijk met Nederland-Frankrijk, al zal dat vast wel weer toeval zijn.

Verspreid door de grote zaal van de Stadsschouwburg zitten vrouwen met een roze cape. Hij is van een dunne stof en valt zowat tot aan de knieën. Achterop staat: Single Supermom.

Ook zijn er drie vrouwen van middelbare leeftijd die in de zaal poseren voor een foto - met een selfiestick. Die komen van buiten de stad.

Vanavond wordt de kracht van vrouwen én van diversiteit gevierd, onder meer met een toespraak van prinses Mabel van Oranje, die we gerust de hoofdact mogen noemen.

Wie in de zaal herinnert zich haar eigen trouwdag? Was dat de dag van de belofte van eeuwige liefde? Van familie en vrienden, van honderd strikken in de jurk? Of was het de dag dat je van school werd gehaald en uitgehuwelijkt aan een man die twee keer zo oud was als jij en die je nooit eerder had gezien? De dag dat je zwanger werd, terwijl je zelf nog een kind was.

Prinses Mabel is het boegbeeld van Girls Not Brides. Ik moet zeggen, haar speech doet denken aan die van Nasrdin Dchar bij DWDD (en Lowlands) over Ieder1, zijn initiatief om de eenheid in de samenleving te bevorderen. Oprecht, geen speld tussen te krijgen, maar iets te lang voor de spiegel geoefend.

Ze had het ooit nog met Nelson Mandela over uithuwelijking en die zei ook: "Dit moet stoppen." Maar hoe breng je zo'n golf in beweging? Niemand zei het mooier dan Desmond Tutu: "Vergeet nooit dat de oceaan is opgebouwd uit heel, heel, heel, heel kleine druppels water." Samenwerking dus, en les één: het onmogelijke is mogelijk.

Power-Limbo Petra Stienen, winnaar van de Aletta Jacobsprijs 2016, vraagt of alle vrouwen in de zaal willen opstaan die hun stem willen laten horen, en dat ook willen laten zien. Zo goed als iedereen gaat staan.

Deze zaal, concludeert Stienen, is dus de absolute uitzondering in Nederland. Veel vaker maakt ze het volgende mee: na een voordracht komen er vier, vijf, zes vragen uit de zaal - altijd mannen. En pas daarna, in de pauze, komt een vrouw naar haar toe of ze, ehm sorry, ook nog even iets mag vragen.

De vrouwen bij dit Opzijfeest zijn een aselecte groep, ze hebben zelfvertrouwen, geen angst voor de krabbenmand en vallen elkaar niet af.
De lessen van Stienen: "Steek je vinger op, zodat andere vrouwen zien: o ja, dat kan ook. En versterk elkaar."

Halverwege de avond gaat vlak naast me een telefoon af. De ring­tone: Girl On Fire. Mijn hoogtepuntje.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl