Amsterdam neemt afscheid van nederwietvader Kees Hoekert

Jammer dat hij het nieuws meer niet heeft meegekregen over de wietburger die op vakbeurs Horecava wordt gepresenteerd. De verhennepping van de samenleving was de grote droom van drugsapostel Kees Hoekert, afgelopen zondag op 88-jarige leeftijd overleden in Elburg, in het verpleeg­huis waar hij enkele jaren geleden was opgenomen.

Hoekert zal in Nunspeet worden begraven, maar op initiatief van zijn buurman en beschermengel André Agterof kwam hij vrijdag naar Amsterdam, opdat vrienden van vroeger en buurtbewoners afscheid konden nemen. Dat bleken er genoeg te zijn om de Oosterkerk te vullen, vlak bij de Wittenburgergracht, waar Hoekert tientallen jaren op zijn boot De Witte Raaf had gewoond.

Met vriend Robert Jasper Grootveld legde Hoekert in de jaren zeventig de kiem voor het huidige drugsbeleid. Met hun Lowlands Seeds Company promootte het duo de huiskweek van marihuana. Ze verkochten de plantjes voor een gulden per stuk. Het leidde tot rechtszaken, maar in 1976 ook tot het beleid dat onderscheid maakt tussen hard- en softdrugs.

Onruststoker
Tussen de geestverruimende bedrijven door was Hoekert ook actief als onruststoker in de stad. De ingrediënten voor de rookbom die op de huwelijksdag van Beatrix en Claus wereldnieuws werd, waren afkomstig van De Witte Raaf. Hoekert zelf wierp een levende kip naar de stoet, en moest daarna in de gracht springen om te ontsnappen aan de woede van de verzamelde monarchisten.

Tijdens de herdenking regen de mooie verhalen zich aaneen. Over de onvermoeibare verteller Hoekert, die elk uur van de dag (en nacht) gereed was het gesprek aan te gaan, bij voorkeur onder het genot van een glas rode wijn met cola en een highmakertje. Ramses Shaffy mocht 's nachts aan boord gaan bij Hoekert.

En over zijn mateloosheid in de liefde. Hoekert trouwde twee keer, had zes kinderen bij vijf vrouwen en woonde met meer dan tien vrouwen tijdelijk samen. Als hij bij buurman Agterof aanklopte met het verzoek te mogen douchen, wist deze dat de rusteloze jager een nieuwe prooi in het vizier had. Een nostalgische romanticus, aldus Agterof, maar ook een ontrouwe en onmogelijke partner.

Libertijn
Fascinerend was de metamorfose van Hoekert als kind van streng gereformeerde huize tot libertijn die weigerde te denken in termen van goed of kwaad. Jeugdvriend Fons Elders verhaalde over een overval op het Rembrandtplein, waar Hoekert zijn overvallers uitnodigde om mee naar zijn boot te gaan. "Want daar heb ik veel meer."

Het verzoek leidde tot ruzie tussen de rovers, en Hoekert kwam met de schrik vrij. De laatste jaren van zijn leven waren niet de beste. Hoekert kreeg last van wanen, vereenzaamde en verwaarloosde zichzelf.

Na een opname in het OLVG keerde hij op eigen verzoek terug naar de Veluwe. Daar zong hij in het verpleeghuis de psalmen die hij als kind had geleerd. Hij bleef attent en informeerde bij de leuke zusters of zij misschien de nacht met hem wilden doorbrengen.

Zondagavond kwam zijn favoriete verpleegster vragen of zij hem een zoen mocht geven. Dat mocht, zei Hoekert, en dat waren meteen de laatste woorden van de kleurrijke levenskunstenaar.