Ambitieus Amsterdam Woods krijgt nog niet iedereen aan het dansen

Mensen
Het is best ambitieus: een driedaags mini-Best Kept Secret organiseren om de hoek van de hoofdstad, in het Amsterdamse Bos. Maar terwijl Amsterdammers zich elk weekend in een nieuwe danceavontuur kunnen storten, leek iets als Amsterdam Woods Festival er gek genoeg niet te zijn.

De liefhebber van de betere gitaarmuziek ontdekte nieuwe acts op London Calling in Paradiso, maar moest voor het echte festivalgevoel toch echt op de boot richting Vlieland voor Into The Great Wide Open of richting het zuiden voor Down The Rabbit Hole. Maar omdat Amsterdam Woods voor veel bezoekers op fietsafstand is, is dit de ideale plek voor bandjesontdekkers die weleens de donkere krochten van de Amsterdamse poppodia willen verlaten.

Het publiek bestaat vooral uit dertigers, vaak stelletjes of groepjes vrouwen die na elk optreden de hangmatten op het terrein weer opzoeken. Echt jongeren zijn er niet te vinden, wellicht ook omdat je minimaal 18 jaar moet zijn om binnen te mogen.

Aankleding
De organisatie heeft de nodige moeite gestoken om het toch al mooie Amsterdamse Bos verder aan te kleden. Bij de ingang hangt een eigen interpretatie van het bekende meisje met de rode ballonnen van graffitikunstenaar Banksy, waarbij de ballonnen vervangen zijn door lp's. In de bomen hangen eveneens vinylplaten, nu omgevormd tot vlinders.

Gekleurde lichtjes in de bomen zorgen wanneer de zon onder is voor een magische sfeer. In de tent bij hoofdpodium De Grote Eik ontbreekt, anders dan de naam doet vermoeden, alles wat het bos zo mooi maakt. De grote oranje tent staat pompeus midden op het terrein, en binnenin is niets meer te vinden dan metaal en tentdoek. Jammer, want hier hadden de wilgentakken die heel Down The Rabbit Hole aankleden ook prima op zijn plek geweest.

De andere podia zijn Onder De Sterren, dat prachtig schuilgaat onder de bomen, en Spruit, een uit pallets opgebouwd podiumpje waar dit weekend (Amsterdams) talent indruk probeert te maken. Leuk detail: de gitaren, versterkers en andere apparatuur wordt gewoon op de bolderkar over het terrein naar het podium gereden.

Muziek
Nergens op het terrein is het echt druk. De Grote Eik is 's middags vaak maar voor de helft gevuld, al doet dat aan het applaus niets af. Klappen en joelen is dan ook geen probleem, al zijn er maar weinig die een dansje wagen.

De energieke jongens van Afterpartees krijgen zondagmiddag met moeite de voorste rij (vrouwen) aan het dansen, terwijl rijen daarachter de grijzen mannen niet verder komen dan tikken met hun voet en meeknikken met hun hoofd. Nee, met een biertje in de hand vermaken zij zich prima bij intieme optredens van I Am Kloot, Villagers of het hardere The Veils, dat met keiharde solo's weet te imponeren. Op Amsterdam Woods dan ook geen nachtprogramma, maar netjes naar huis om half 11 's avonds.

Amsterdam Woods onderscheidt zich van zijn grotere broers met de toevoeging van muziekdocumentaires in samenwerking met IDFA en Melkweg. De artiesten schuiven na afloop aan voor een korte vraag-antwoord. Op vrijdag is dat Kovacs, dat daarna direct een optreden verzorgt.

Op zondag kijk je midden op de dag naar een registratie van het optreden van Fink in het Concertgebouw. Ook hier is de band zelf aanwezig voor een kort interview, maar waarom bestijgen ze zelf niet het podium? Het voelt wat vreemd om naar beelden van een concert te kijken terwijl de artiesten zelf ook aanwezig zijn.

Eten en drinken
Bezoekers kunnen hun honger stillen met onder meer hotdogs van Brandt & Levie, Aziatische barbecue, nacho's of zelfs sprinkhanen. Bier is er van Gulpener, fris van Fritz en koffie wordt door echte mannen met baarden gezet. Wie het echt culinair wil, kan in zijn stoffige festivalkleren plaatsnemen aan een van de witgedekte tafels in Rijsel, ooit door Johannes van Dam bekroond met een 9,5. Toch lijkt een merendeel van het publiek een hamburger of patat ook prima te vinden.

De muntjes vliegen er op het festival wel doorheen. Ja, de toiletdames met hun roze jurkjes zijn charmant, maar zijn die echt 2,60 euro voor een 'plaspartout' waard? En statiegeld op bekers (half muntje op een glas, heel muntje voor een flesje) zorgt inderdaad voor minder troep op het terrein, maar blijft voor barmedewerkers en bezoekers met vriendengroepen toch een heel gedoe.

Algemeen oordeel
Nee, het muziekprogramma is niet heel uniek en de echte frequente festivalbezoeker heeft vaak meerdere bands uit de line-up van Amsterdam Woods al eens gezien. En nee, het is dan wel driedaags, maar die vrijdag stelt met twee documentaires en een handjevol optredens niet veel voor (misschien volgend jaar gewoon twee dagen?). Maar toch, het is een eerste editie, waarbij Amsterdam Woods bewijst nog prima in het aanbod van festivals rondom Amsterdam te passen. Wij zijn benieuwd wat het festival volgend jaar doet.