Als stel je eigen bedrijf runnen: hoe hou je dat vol?

'Samen durf je meer'

Barbara Castelein (37, links op de foto) en Jennifer Vervoord (43) hebben samen de sample sale-organisatie Pinc Sale. Aanvankelijk was Castelein eigenaar, na zes jaar kwam Vervoord erbij. Samen hebben ze een zoontje, Bodil (4).

Barbara: "Jennifer had een drukke baan in de media, waar ze veel voor weg was. Op een gegeven moment vonden we het eigenlijk zonde dat zij al die energie in een ander bedrijf stak. Het leek ons daarom een goed idee als ze voor Pinc Sale ging werken. Bovendien wilden we graag een kindje. We konden flexibeler zijn als we het bedrijf samen gingen runnen. Als de één langer doorwerkt, kan de ander oppassen. Werken we in het weekend, dan is de één op zaterdag thuis en de ander op zondag."

Jennifer: "Barbara doet de inkoop en marketing, ik de verkoop en de winkels. Zij kan beter onderhandelen, dus deze verdeling is prima."

Barbara: "Ook thuis praten we heel veel over Pinc Sale. Het komt vaak voor dat we om vijf voor twaalf nog even iets over het werk bespreken."

Jennifer: "Tijdens het tandenpoetsen zeggen we wel eens: 'En nu houden we er écht over op.'"

"Ook op vakantie gaat het gewoon door. Juist dan brainstormen we veel en komen de goede ideeën boven. Het voordeel is dat we allebei hetzelfde doel hebben. We hebben veel ambitie en werken hard. Samen delen we de verantwoordelijkheid. Ik heb het zes jaar in mijn eentje gedaan. Het heeft zeker geholpen dat Jennifer erbij kwam. De druk ligt niet meer alleen op mij, en samen durf je meer. We geloven allebei in wat we doen."

Jennifer: "Als je zoveel samenwerkt, leer je elkaar op een andere manier kennen. Bepaalde karaktertrekken worden uitvergroot en die vallen op de werkvloer op. Ik ben bijvoorbeeld heel explosief."

Barbara: "En ik heel bazig. Als we een verkoop hebben met 1500 à 2000 klanten, moet ik soms streng zijn tegen het personeel. Er mogen geen fouten worden gemaakt. Ik denk dat Jennifer mij wat minder lief is gaan vinden sinds we samenwerken, haha."

Jennifer: "Toch vind ik dat er maar weinig nadelen zijn. Samen ondernemen is erg leuk. We hebben met z'n tweeën veel bereikt."

'We zijn twee kapiteins op een schip'

Alice (55) en Michael (56) leerden elkaar twaalf jaar geleden kennen in café Lexington. Alice was eigenaresse van modezaak Beverly Beethoven. Al vrij snel gingen ze de winkel samen bestieren. Inmiddels hebben ze vier kinderen.

Alice: "Michael en ik konden niet om elkaar heen. Het klikte gewoon. Vanaf het eerste moment waren we onafscheidelijk. Het was een logische stap om samen de winkel te runnen."

Michael: "Mensen zeggen vaak dat we zo op elkaar lijken: 'Jullie zijn net broer en zus!' Soms vinden ze Alice of mij leuk en zijn dan teleurgesteld dat we man en vrouw blijken te zijn. We zijn uit hetzelfde hout gesneden, zowel vanbinnen als vanbuiten. Zelfs onze handen zijn precies hetzelfde. Als ik een plekje op mijn huid heb, heeft Alice het ook, heel vreemd."

Alice: "We zijn allebei creatief en ondernemend, maar we verschillen ook. Michael is georganiseerd en zorgzaam, terwijl ik chaotisch ben en soms een heks kan zijn. Dat brengt elkaar in balans. We zijn twee kapiteins op een schip met allebei andere functies.

Ik sta in de winkel en Michael doet de administratie, inkoop, ons netwerk, strategie en branding. Zo komen we niet in elkaars vaarwater. Natuurlijk geven we elkaar wel steeds feedback."

Michael: "We zijn getrouwd met elkaar en met ons werk. Zelfs als we op vakantie gaan, lopen privé en zakelijk door elkaar heen. Dan doen we inspiratie op of kopen in."

Alice: "Natuurlijk hebben we wel eens bonje. Dan ga ik flink tekeer, maar ik ben nooit lang boos. Als ik me omdraai ben ik het al vergeten."

Michael: "Onze meningsverschillen gaan vaak om het kostenplaatje. Maar de voordelen hebben ruimschoots de overhand. Als je samen een bedrijf hebt, deel je veel meer. Andere mensen groeien uit elkaar, omdat ze te veel langs elkaar leven.

Als wij overwerken, doen we dat samen. Tegelijkertijd gunnen we elkaar wel genoeg ruimte. In ons huis hebben we ieder een eigen verdieping. Ik heb alles dubbel, behalve een vrouw. Twee badkamers, twee koelkasten, twee wasmachines enzovoorts. Als Alice met haar moeder belt, hoef ik dat geouwehoer niet te horen en zit ik lekker in mijn mancave."

Alice: "Als je zoveel samenwerkt, is het niet goed om thuis ook op elkaars lip te zitten. We slapen wel samen hoor! Ik lig met onze hond Prada elke avond trouw te wachten tot Michael komt."

Michael: "We vragen ons wel eens af hoe het was geweest als we elkaar twintig jaar eerder hadden ontmoet."

Alice: "Dan waren we twintig jaar langer gelukkig geweest. Nu doen we er gewoon nog twintig jaar bovenop!"

'Onze band is sterker geworden'

Farridah (40) en Raily (42) Muzo zijn twintig jaar samen en hebben drie kinderen. Tien jaar geleden besloten ze Antilliaans catering­bedrijf BandaBou te beginnen.

Raily: "Eerst kookten we meer als hobby en voor vrienden en buren. Farridah werkte nog als manager in de horeca, ik als steigerbouwer. Tot we onze eerste echte opdracht kregen: de catering verzorgen voor het tv-programma Ushi en Dushi."

Farridah: "We zijn razendsnel naar de Kamer van Koophandel gegaan om ons in te schrijven, anders konden we die klus niet aannemen. Het was het begin van ons bedrijf BandaBou. Raily kookt. Ik help hem in de keuken en doe de administratie, de opbouw op feesten en evenementen en al het regelwerk."

Raily: "Ik zou niet weten hoe ik dat zonder Farridah moest doen. Ik ben niet zo goed in plannen en regelen. Verder doen we alles samen: boodschappen doen, voorbereiden, het eten rondbrengen."

Farridah: "We vullen elkaar aan. Ik ben heel druk, Raily is kalmer. We maken wel ruzie, maar nooit in de keuken. Het werk gaat eigenlijk altijd door. Thuis zegt Raily wel eens: 'Zullen we nu stoppen met over werk praten?'"

Raily: "Dat valt niet mee, het is onze grootste passie. We werken zes dagen per week en maken dagen van twaalf uur per dag. Ook op vakantie denken we na over de zaak."

Farridah: "Onze kinderen zijn met Banda Bou opgegroeid. Ze zijn nu 14, 17 en 21 jaar en helpen mee als we op evenementen staan."

Raily: "Iedereen kent ons inmiddels als stel. Als ik op de markt loop zonder Farridah, vragen ze meteen waar mijn vrouw is. Onze band is sterker geworden doordat we samenwerken. Farridah is de enige persoon met wie ik dagelijks contact heb. We kennen elkaar door en door. Als ze thuiskomt, hoef ik nooit, zoals andere mannen, te vertellen hoe mijn dag was: dat weet ze al."

Farridah: "Met één blik weten we van elkaar wat we willen. Dat is fijn."

'Als een van ons er niet is, zijn mensen verbaasd'

Joke (60) en René Dik (65) zijn sinds 31 jaar eigenaar van Dik Juwelier. Ze leerden elkaar kennen op een juweliersbeurs in het buitenland en begonnen daarna samen een zaak.

Joke: "We hebben allebei onze specialiteiten. René neemt meer de reparaties en taxaties op zich. Hij is horlogemaker, juwelier en taxateur. Ik richt me op het etaleren van de juwelen en het knopen en rijgen van parels en edelstenen. Samen doen we de verkoop."

René: "Het werk gaat altijd door. Voordat we in bed stappen, hebben we het vaak nog even over de winkel. De winkel is ons leven, en dat vinden we heerlijk. We gaan ook met z'n tweeën naar het buitenland om in te kopen of beurzen te bezoeken. Maandag is de enige dag dat we vrij zijn. Dan gaan we naar onze moestuin in Amstelveen om te ontspannen."

Joke: "We zien elkaar zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag en doen niks apart van elkaar. Wat ons bindt is de liefde voor het vak en voor elkaar. Mensen kennen ons als het stel Joke en René. Als een van ons er niet is, zijn ze verbaasd."

René: "Natuurlijk hebben we ook wel eens een meningsverschil. Laatst vond Joke bijvoorbeeld dat ik een reparatie gratis had moeten doen, terwijl ik er dertig euro voor vroeg." Joke: "Het gaat vaak om kleine dingen, echt ruzie hebben we niet."

René: "We hebben zo veel meegemaakt samen. We ontmoeten interessante mensen, ook veel bekende Nederlanders. Elke dag maken we weer iets bijzonders mee. Dat pakt soms helaas ook minder leuk uit. In 2012 werd onze winkel overvallen. Dat was heel heftig en had veel impact op ons. Ik verdedigde me en raakte daarbij gewond."

Joke: "Toen ik heb ik wel even gedacht: ik stop ermee. René niet."

René: "Wat ons op de been hield, was de steun van de buurt. In de
winkel lag een enorme bloemenzee. Ik heb er nooit over getwijfeld om te stoppen. Daar is het vak veel te mooi voor."