Al denkend verliest de denker De Ligt zijn stabiliteit

Gelukkig biedt een heer aan het hek van het veld mij met zijn ­paraplu enige bescherming tegen de aanhoudende regen: AFC onder 19-Alphense Boys onder 19 op een herfstige dinsdagavond. Bij het vage licht is het bijna onmogelijk het spel te volgen als de bal aan de overkant rolt. Met de bal aan onze kant gaat het beter.

Hé, die centrale verdediger van AFC heeft wel iets van Matthijs de Ligt! Dezelfde robuuste bouw, een vergelijkbaar bewegingsritme en, kijk goed, priem je ogen in het ­verre grauw, hij scoort ook als Matthijs: hoog opspringend kopt hij uit een hoekschop de bal op De Ligtse wijze binnen. De AFC’er, anoniem voetballend in de regen tussen hoogbouw van de Zuidas, is Wouter de Ligt.

Ik denk aan Matthijs. De ­laatste maanden van het vorige seizoen was hij de onaantastbare leider van de Ajax­verdediging. Nu oogt zijn spel krampachtig, machinaal. Povere prestaties bij Oranje leidden tot eerlijke lage be­oordelingen. En, voorspelbaar, tot menig meedogenloos commentaar, ingebed in een satanisch genoegen om te ­veroordelen, te pijnigen.

Het is meer dan vormverlies en dat maakt de vraag naar het hoe en waarom interessanter. Naast alle ingrijpende veranderingen in zijn leven is er de Italiaanse voetbalcultuur. Daarin is verdedigen een wetenschap waarin natuur­lijke intuïtie dient te worden vervangen door berekening. Zijn nieuwe trainer, Maurizio Sarri, maakt hem in nieuwe klanken wegwijs in de andere concepten van verdedigen. Dat vergt tactisch en mentaal veel energie. ‘Het leerproces’ was een van de De Ligts’ re­denen om voor juist Juventus te kiezen. Al lerend leidt het in deze fase tot nadenken op momenten waarop automa­tisme wordt gevraagd. Het nadenken zorgt voor de 10 centimeter te kort, de halve seconde te laat.

Al denkend verliest de ­denker De Ligt zijn stabiliteit. Met geduld komt het goed. Matthijs’ intelligentie en ­kunde is de beschermende paraplu die hem weer sterker maakt.

Reageren? d.endt@parool.nl