11 bruiloften in Paradiso, da's een geoliede machine

Paradiso is vandaag een lopende band - van huwelijken. Het is Valentijnsdag en ook bestaat Paradiso vijftig jaar en daarom mogen elf paartjes trouwen in de grote zaal, nog officieel ook.

Het schema is strak.

Ik ben uitgenodigd voor het ja-woord van Miriam van 't Veer en Pieter Hoogland. De ceremonie is van 17.15 tot 17.35 uur en de receptie vervolgens tussen 17.35 tot 18.35 uur in de kleine zaal. Dan is het hoog tijd voor de volgende gelukkigen.

We worden opgevangen in een witte partytent (16.45-17.00 uur) en voetje voor voetje gaan we een zij-ingang binnen en via de garderobe naar de grote zaal. Daar deelt presentatrice Jessica Mendels lolly's uit, in de vorm van een hartje. "Zoethoudertjes."

Tot nu toe een geoliede machine, zeg ik.

Midden door de zaal ligt een rode loper en de mensen zijn op chic, maar er zijn er opvallend veel in het rood. Ik heb weer eens een dress­code gemist.

Dan verschijnt vanachter het podiumdoek een man met een fraaie hoed en geheel in wit. Applaus in Paradiso. Dat moet de bruidegom zijn.

Niet lang daarna staat de bruid in de deuropening, in een jurk geheel bedekt met hartjes, in mooi tegenlicht. Gejoel in Paradiso.

De ceremonie begint en ondertussen ravotten twee kleine jonge­tjes het podium op en af. Dat moeten dan de kinderen zijn. Op zo'n houten trap naar het podium kun je heel leuk springen en stampen, en vaak ook. De zoethoudertjeslolly werkt wel.

De beëdigd ambtenaar vertelt over het leven van Miriam en Pieter en over de twee zonen die ze kregen. "Heel erg leuk dat zij vandaag zo overduidelijk aanwezig zijn."

We liggen nog altijd keurig op schema.

De vraag is of Sofia Miriam van 't Veer en Jacob Pieter Hoogland elkaar als wettige echtgenoot nemen.

Om de beurt: "Jazeker!"

Applaus, zoenen, ringen.

De oudste van zes zingt een liedje: "Oh wat vinden wij het fijn, om op dit feest te zijn." Ja, en dan houdt moeders het niet droog natuurlijk.

Het echtpaar gaat zich omkleden, de gasten blijven wat hangen in de grote zaal. Dit gaat allemaal af van de pure drinktijd, mensen.

In het zaaltje boven staat een piramide van champagneglazen, vanzelfsprekend. Tegen het plafond plakken witte ballonnen met een lint. Die linten zijn best lang en dan weet je: dat wordt springen.

En daar klinkt Verdammt, ich lieb' dich al uit de boxen. Het is een schitterende Valentijn.

Jeroen Balk, een collega van Miriam, loopt langs met vier glazen bier. Vriendelijk: "De bar is nog open. Nog drie minuten. Go, go, go!"

Tips? Mail naar schuim@parool.nl