Wereld smult van verhaal Koerdische Mevan en haar held Egbert van Dijk

Direct na de oproep die Babakar deed op Twitter, begonnen mensen die massaal te retweeten in de hoop dat Nederlanders en liefst die in de buurt van Zwolle, of nog mooier: de man zelf, zouden reageren. Toen duidelijk werd dat hij was gevonden, ontplofte Babakars telefoon bijna door alle meldingen op haar tweet.

Toen werd al duidelijk dat mensen in de hele wereld niet alleen haar berichten hadden gevolgd, maar ook niet konden wachten om de goede afloop mee te maken. Tot verdriet van een lezer in Nieuw-Zeeland. ‘Het is hier midden in de nacht, hopelijk ben ik morgenvroeg als ik wakker word, getuige van een hartverwarmende reünie!’

Following Mevan to be updated. 😭 It's midnight here in New Zealand, hoping to witness a heart-warming reunion when I wake up. All the best!!! 🤘🏻

Kemosabe

Barry Hutchinson uit Schotland geeft het eerlijk toe: ‘Ik ben zojuist in de wachtkamer van de tandarts in tranen uitgebarsten tijdens het lezen van dit verhaal.’ Hij wenst haar veel succes als ze hem later die dag gaat ontmoeten. ‘En geef de man een knuffel van ons allemaal.’

Just burst into tears in a dentist's waiting room reading through this thread. Good luck, and give him a hug from all of us.

Barry Hutchison

Internationale media

De BBC, de Independent, Newsweek, The Guardian en zelfs de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de VN hingen bij haar aan de telefoon voor een interview en updates.  Het leidde tot diverse artikelen op websites van deze nieuwsorganisaties. Tegen de BBC vertelde ze in eerste instantie hoe belangrijk het voor haar was om hem te vinden: “Als ik door een moeilijke periode ga, denk ik altijd weer terug aan het gevoel dat ik had toen hij zo genereus voor ons was.”

Tegen Newsweek vertelde ze dat ze eigenlijk naar Zwolle was gekomen om meer te weten te komen over het Asiel Opvang Centrum. Maar nog liever wilde ze die man terug vinden. “Ik liep door de stad rond en bij iedere oudere man die ik zag lopen dacht ik: ben jij het?”

Onder andere The Guardian rondt het verhaal af na de ontmoeting die Babakar had met Egbert van Dijk met een uitgebreid artikel. Daarin vertelt ze onder meer hoe hij zelf over al die media-aandacht dacht: “Hij vond de fiets eigenlijk maar een klein gebaar en te klein om zo'n heisa over te maken, maar hij was wel blij dat al die aandacht de sleutel is geweest die ons weer bij elkaar heeft gebracht.”

Ook Vluchtelingenwerk Nederland besteedde aandacht aan Babakars verhaal rond het rode fietsje: “Mijn zoektocht draait eigenlijk helemaal niet om het rode fietsje. Het gaat om het gebaar, vriendelijk zijn tegen iemand. In Nederland, dankzij mensen als Egbert, kwam ik erachter dat er nog goedheid in de wereld was.”

Wereldwijde empathie

En de mensen die inmiddels over de hele wereld aan het schermpje van hun mobiele telefoon of computer gekluisterd zaten op nieuws - en liefst foto's of videobeelden - gingen uit hun dak toen Mevan Babakar ‘haar’ Egbert aan ze voorstelde: ‘Dit is Egbert. Hij helpt al vluchtelingen sinds de jaren negentig. Hij was heel blij om me te zien en trots dat ik zo'n sterke en stoere vrouw ben geworden. Hij zei dat dat was hetgene dat hij me altijd had toegewenst als een klein meisje. Hij kweekt orchideeën. Hij heeft een prachtige familie. Hij zei dat het voelde alsof ik nooit was weg geweest.’

Such a touching story with a wonderful ending. May we all be Egberts for someone. Be the change.

Vicky M

John Molson uit Canada vatte de bijna soapserie-achtige zoektocht op twitter inmiddels pakkend samen: ‘Vandaag heeft internet gewonnen.’

Today... Internet won the internet.

John M.

Hier de video van de zoektocht en de uiteindelijke ontmoeting: