Wat bewoog Janke Dekker in haar trainwreckinterview?

Toch nog even over Janke Dekker, de vrouw van Tom Egbers en inmiddels ex-voorzitter van meldpunt Mores. Niet om na te trappen, maar omdat het zo’n interessante casus is waarbij het menselijk tekort en de harde mediawerkelijkheid frontaal met elkaar in botsing komen.

Kort samengevat: uit het Volkskrantartikel over NOS Sport kwam naar voren dat Egbers in een ver verleden een affaire had met een 26 jaar jongere collega, die hij vervolgens wegpestte. Ongelukkigerwijs is Egbers getrouwd met Dekker, voorzitter van het meldpunt van grensoverschrijdend gedrag in de mediasector. Jarenlang predikte ze dat slachtoffers geloofd moeten worden, dat het essentieel is dat zij veilig naar voren kunnen treden, en dat belangenverstrengeling uit den boze is. Ook had ze beloofd dat, mocht er ooit een melding over haar man binnenkomen, ze direct op zou stappen bij Mores.

Maar practice what you preach bleek lastiger dan gedacht. Maandag verscheen in het AD een dramatisch interview, waarin Dekker de Volkskrant een veeg uit de pan geeft, de midlifecrisis van haar man als verklaring opvoert en de vrouw met wie hij een verhouding had (opmerkelijk detail: er zou drie jaar lang alleen maar gezoend zijn) beschuldigt van stalking. Ook vertelt ze over haar suïcidale gedachten, over hoe haar gezin gebukt ging onder de crisis en hoe de huidige situatie Toms gezondheid aantast. Vreselijk natuurlijk, maar vooral erg privé, totaal niet ter zake doend en in strijd met alles waar Mores voor staat.

Cognitieve dissonantie

Wat zou ze gedacht hebben? Hoe kan iemand die gepokt en gemazeld is in de media, het geven van zo’n interview een goed idee vinden? Waarom was er niemand die haar behoedde voor dit PR-debacle? Was het overmoed? Cognitieve dissonantie? Of gewoon een instinctieve reactie van iemand die zichzelf en haar naasten wil verdedigen?

Dekker is niet de eerste en zal ook niet de laatste kat in het publicitaire nauw zijn die rare sprongen maakt. Robert Oey, destijds nog getrouwd met Femke Halsema, gaf in het najaar van 2019 een soortgelijk trainwreckinterview toen hun zoon in de problemen zat, Linda de Mol begon wild om zich heen te slaan toen haar vriend in opspraak raakte en de moeder van Jan Smit... enfin, die gastendoekjes, kandelaars en etagères die allemaal ‘weg!’ waren, is al vaak genoeg geanalyseerd.

Louterend

Naast karakterologische eigenschappen zal ook iets meespelen waarvan u en ik, die ’s ochtends aan de keukentafel het krantje openslaan, zo’n interview lezen, meewarig het hoofd schudden en concluderen ‘dat had je beter niet kunnen doen,’ ons geen voorstelling kunnen maken. Omdat we niet kunnen bevatten hoe heftig het is als heel het land het over jou en je gezin heeft. Wat voor chaos er dan in je kop ontstaat, hoe je niet meer in staat bent om helder na te denken en verstandige beslissingen te nemen. En dat je dan de primaire reactie om terug te vechten niet kunt onderdrukken.

Iemand vertelde mij eens dat het een leerzame en louterende ervaring is om een keer in een mediastorm of een Twitterrel te belanden. Dat je daarna milder bent over mensen in dezelfde situatie. Ik gun het niemand, maar misschien leren we de volgende Janke Dekkers zo iets beter begrijpen.